Logo: Województwo lubuskie
Biuro Regionalne Województwa Lubuskiego w Brukseli

Kalendarz wydarzeń

Aktualności

W kierunku bardziej cyfrowej koordynacji zabezpieczenia społecznego: Komisja proponuje ułatwienia dla Europejczyków mieszkających, pracujących i podróżujących za granicą

Komisja zaproponowała dziś w komunikacie konkretne działania mające na celu dalszą cyfryzację koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w Europie. Określono w nim, co należy zrobić, aby uprościć i przyspieszyć usługi zabezpieczenia społecznego za granicą przez pełne wykorzystanie narzędzi cyfrowych i zmniejszenie obciążeń administracyjnych dla obywateli i przedsiębiorstw.
Poprawi się w ten sposób wymiana informacji między krajowymi instytucjami zabezpieczenia społecznego oraz przyspieszy się uznawanie i przyznawanie świadczeń za granicą. Ułatwi to Europejczykom mieszkanie, pracę i podróżowanie za granicą, a przedsiębiorstwom ułatwi prowadzenie działalności w innych krajach UE. Administracje krajowe będą mogły łatwiej koordynować zabezpieczenia społeczne ponad granicami.
Pomimo wcześniejszych inicjatyw ułatwiających transgraniczny przepływ informacji dotyczących zabezpieczenia społecznego instytucje krajowe, świadczeniodawcy i inspektoraty pracy nadal napotykają trudności w dostępie do danych i ich wymianie ze względu na niewystarczającą interoperacyjność systemów krajowych. Ponoszone są również koszty, na przykład przy wydawaniu i weryfikowaniu uprawnień do świadczeń.
W dzisiejszym komunikacie podsumowano dotychczasowe postępy w cyfryzacji koordynacji zabezpieczenia społecznego, przedstawiono bieżące inicjatywy w tej dziedzinie oraz zaproponowano przyszłe działania w pełni wykorzystujące atuty cyfryzacji.
Komisja wzywa państwa członkowskie do:
    przyspieszenia wdrożenia systemu elektronicznej wymiany informacji dotyczących zabezpieczenia społecznego (EESSI) w administracji krajowej, tak aby do końca 2024 r. był on w pełni operacyjny w całej Europie. EESSI umożliwia cyfryzację wymiany informacji między krajowymi instytucjami zabezpieczenia społecznego i pomoże w odejściu od papierowych, czasochłonnych i uciążliwych procedur.
    realizacji większej liczby procedur koordynacji zabezpieczenia społecznego w pełni online, aby jeszcze bardziej ułatwić Europejczykom przemieszczanie się i pracę za granicą oraz zapewnić im szybki dostęp do świadczeń. Państwa członkowskie mogą skorzystać z rozporządzenia w sprawie jednolitego portalu cyfrowego, które ma zapewnić obywatelom i przedsiębiorstwom dostęp online do ważnych procedur administracyjnych najpóźniej do 12 grudnia 2023 r.
    pełnego zaangażowania się w pilotaż w ramach europejskiego dowodu zabezpieczenia społecznego (ESSPASS) i analizę uproszczeń w wydawaniu i weryfikacji uprawnień do świadczeń zabezpieczenia społecznego w wymiarze transgranicznym.
    prac nad wprowadzeniem unijnych portfeli tożsamości cyfrowej (EUDI), które umożliwią obywatelom UE korzystanie z cyfrowych wersji dokumentów uprawniających do świadczeń, takich jak europejska karta ubezpieczenia zdrowotnego (EKUZ), co ułatwi instytucjom zabezpieczenia społecznego, inspekcjom pracy i świadczeniodawcom natychmiastową weryfikację tych dokumentów.
Komisja będzie wspierać państwa członkowskie UE we wdrażaniu tych działań, udziale jąć pomocy technicznej, m.in. za pośrednictwem Instrumentu Wsparcia Technicznego, i udostępniające finansowanie unijne, np. w ramach programu „Cyfrowa Europa”, InvestEU, Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz Europejskiego Funduszu Społecznego Plus.
Europejski Urząd ds. Pracy będzie również odgrywać aktywną rolę, gromadząc przykłady najlepszych praktyk i ułatwiając regularną wymianę informacji między organami krajowymi.
 
Komisja zwraca się do Parlamentu Europejskiego i Rady o poparcie podejścia przedstawionego w komunikacie oraz wzywa państwa członkowskie i wszystkie zainteresowane strony do współpracy w realizacji działań. Komisja będzie wspierać i monitorować wdrażanie komunikatu podczas corocznych spotkań z przedstawicielami krajowymi.
Przyspieszenie cyfryzacji w zakresie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego jest również ważne w kontekście toczących się negocjacji współprawodawców w sprawie przeglądu unijnych przepisów dotyczących koordynacji zabezpieczenia społecznego. Komisja wzywa Parlament Europejski i Radę do szybkiego osiągnięcia porozumienia w sprawie tego przeglądu i modernizacji ram prawnych. Będzie nadal wspierać współprawodawców w realizacji tego celu.
Obywatele UE mają prawo podróżować do innych krajów UE, jak również w nich pracować i mieszkać. W 2021 r. 16 mln osób z UE, Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG)/Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) i Szwajcarii mieszkało lub pracowało w innym państwie UE, EOG/EFTA i Szwajcarii. Przepisy UE (rozporządzenie nr 883/2004 i wykonawcze rozporządzenie nr 987/2009) chronią prawa do zabezpieczenia społecznego osób przemieszczających się po Europie, na przykład w odniesieniu do opieki zdrowotnej, świadczeń rodzinnych i emerytur, oraz zapewniają im jak najszybszy dostęp do świadczeń w całej UE.
W 2021 r. około 235 mln osób w Europie posiadało europejską kartę ubezpieczenia zdrowotnego (EKUZ), która pomogła im uzyskać nieprzewidziane niezbędne wsparcie medyczne podczas pobytu za granicą. Ponadto wypłacano świadczenia 6 mln emerytów mieszkającym w innym kraju. Ponadto administracje krajowe otrzymały 3,6 mln wniosków o potwierdzenie objęcia zabezpieczeniem społecznym w sytuacjach transgranicznych.
Dzięki systemowi elektronicznej wymiany informacji dotyczących zabezpieczenia społecznego (EESSI) od 2019 r. instytucje zabezpieczenia społecznego w państwach członkowskich rozpatrują szybciej i bezpieczniej 16,5 mln spraw dotyczących zabezpieczenia społecznego dotyczących osób podróżujących, mieszkających, studiujących lub pracujących w innym kraju UE. Co miesiąc wymienianych jest w nim 2,5 mln wiadomości elektronicznych.
Obecnie 12 instytucji państw członkowskich prowadzi pilotaż projektu ESSPASS, który polega na cyfrowym wydawaniu i weryfikacji uprawnień obywateli do zabezpieczenia społecznego w wymiarze transgranicznym, takich jak „dokument przenośny A1” na potrzeby pracy i EKUZ na potrzeby opieki zdrowotnej.
Źródło: Komisja Europejska.

Unia równości: Komisja proponuje europejską kartę osoby z niepełnosprawnością i kartę parkingową dla osób z niepełnosprawnościami obowiązujące we wszystkich państwach członkowskich

Komisja Europejska przedstawiła dziś wniosek ustawodawczy, który ułatwi osobom z niepełnosprawnościami dostęp do prawa do swobodnego przemieszczania się poprzez umożliwienie im, na równych zasadach, dostępu do specjalnych warunków, preferencyjnego traktowania i prawa do parkowania podczas pobytu w innym państwie członkowskim. W przedstawionym dziś wniosku Komisji wprowadzono ujednoliconą europejską kartę osoby z niepełnosprawnością i ulepszono dotychczasową europejską kartę parkingową dla osób z niepełnosprawnościami. Obie karty będą uznawane w całej UE.
Gdy podczas pobytu za granicą, w innym państwie członkowskim, status danej osoby jako osoby z niepełnosprawnością nie jest uznawany, nie może ona korzystać ze specjalnych warunków i preferencyjnego traktowania, takich jak bezpłatny dostęp lub pierwszeństwo dostępu, obniżone opłaty i pomoc osobista. Aby zaradzić temu problemowi, Komisja proponuje utworzenie ujednoliconej europejskiej karty osoby z niepełnosprawnością.
Europejska karta osoby z niepełnosprawnością będzie służyć jako uznany dowód niepełnosprawności w całej UE, zapewniając równy dostęp do specjalnych warunków i preferencyjnego traktowania w zakresie usług publicznych i prywatnych, takich jak transport, wydarzenia kulturalne, muzea, ośrodki rekreacyjne i sportowe lub parki rozrywki. Będzie wydawana przez właściwe organy krajowe i będzie uzupełniać istniejące karty lub zaświadczenia krajowe.
Dla wielu osób z niepełnosprawnościami transport samochodem prywatnym jest najlepszym lub jedynym możliwym środkiem samodzielnej podróży i sposobem poruszania się – stanowi o ich niezależności. Dzięki proponowanym ulepszeniom dotychczasowej europejskiej karty parkingowej osoby z niepełnosprawnościami zyskają prawa do parkowania w innym państwie członkowskim przysługujące mieszkańcom. Karta ta będzie miała wiążący wspólny format, który zastąpi krajowe karty parkingowe dla osób z niepełnosprawnościami, i będzie uznawana w całej UE.
Aby zwiększyć łatwość korzystania z kart i zmniejszyć obciążenie administracyjne proponowana dyrektywa wprowadzi następujące wymogi dla państw członkowskich:
    Karty muszą być dostępne w wersji zarówno fizycznej, jak i cyfrowej.
    Warunki i zasady wydawania i odbierania kart muszą być publicznie dostępne w przystępnych formatach.
    Usługodawcy muszą udzielać informacji o specjalnych warunkach i preferencyjnym traktowaniu osób z niepełnosprawnościami w przystępnych formatach.
Aby zagwarantować przestrzeganie przepisów, państwa członkowskie muszą umożliwić osobom z niepełnosprawnościami, ich organizacjom przedstawicielskim i właściwym organom publicznym ewentualne wystąpienie do sądu na mocy prawa krajowego. Po przeniesieniu przepisów dyrektywy do tego prawa, w razie wystąpienia naruszenia jej przepisów państwa członkowskie będą musiały nałożyć karę pieniężną i zastosować środki naprawcze.
Wniosek Komisji zostanie poddany debacie w Parlamencie Europejskim i w Radzie. We wniosku przewidziano, że po przyjęciu dyrektywy państwa członkowskie będą miały 18 miesięcy na przeniesienie jej przepisów do prawa krajowego.
Wnioskowaną dyrektywę ustanawiającą europejską kartę osoby z niepełnosprawnością i europejską kartę parkingową dla osób z niepełnosprawnościami zapowiedziano w unijnej strategii na rzecz praw osób z niepełnosprawnościami na lata 2021–2030. Wniosek przyczynia się do wdrożenia przez UE Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych, której stroną są UE i wszystkie jej państwa członkowskie (UNCRPD). UNCRPD nakłada na państwa-strony obowiązek uznawania praw osób z niepełnosprawnościami do swobodnego przemieszczania się na równych zasadach z innymi osobami. Państwa-strony wzywa się również do wprowadzenia skutecznych środków w celu zapewnienia osobom z niepełnosprawnościami mobilności osobistej przy możliwie największej niezależności, w tym poprzez ułatwienie osobistej mobilności osób z niepełnosprawnościami w dogodny dla nich sposób i w wybranym przez nie czasie oraz po przystępnych cenach. Wniosek jest również zgodny z zasadami równości szans i włączenia osób z niepełnosprawnościami zawartymi w Europejskim filarze praw socjalnych.
Inicjatywa opiera się na wynikach projektu pilotażowego dotyczącego europejskiej karty osoby z niepełnosprawnością, realizowanego w latach 2016 - 2018 r. w Belgii, na Cyprze, w Estonii, Finlandii, we Włoszech, na Malcie, w Rumunii i Słowenii. Uwzględniono w niej również opinie wyrażone w trakcie niedawnych konsultacji publicznych, podczas których nadesłano ponad 3 300 odpowiedzi, z których 78% pochodziło od osób z niepełnosprawnościami.
Źródło: Komisja Europejska.

Komisja ułatwia działalność stowarzyszeń transgranicznych w UE

Komisja przyjęła wczoraj wniosek mający na celu ułatwienie transgranicznej działalności stowarzyszeń nienastawionych na zysk w UE. Poprawi to funkcjonowanie rynku wewnętrznego poprzez usunięcie barier prawnych i administracyjnych dla stowarzyszeń nienastawionych na zysk, które prowadzą działalność lub zamierzają prowadzić działalność w co najmniej dwóch państwach członkowskich, promując tym samym rolę, jaką stowarzyszenia nienastawione na zysk odgrywają w generowaniu gospodarczej i społecznej wartości w UE, i umożliwiając im równe warunki działania.
Obecnie, jeżeli stowarzyszenia nienastawione na zysk prowadzą działalność w innym państwie członkowskim niż to, w którym mają siedzibę, nie otrzymują jednolitego uznania swojej osobowości prawnej i zdolności i często muszą zarejestrować się po raz drugi, a nawet utworzyć nowy podmiot prawny w tym państwie członkowskim. Szacuje się, że dzięki nowym przepisom około 310 000 stowarzyszeń nienastawionych na zysk, które stykają się z tymi przeszkodami, prowadząc działalność w innym kraju, zmniejszy koszty administracyjne o nawet 770 mln euro rocznie, potencjalnie osiągając 8,5 mld euro oszczędności w okresie 15 lat. Ponadto oczekuje się, że około 185 000 stowarzyszeń nienastawionych na zysk będzie potencjalnie angażować się w działalność transgraniczną, jeżeli zidentyfikowane bariery, o których mowa we wniosku, zostaną usunięte. Mogłyby one wygenerować do 4,2 mld euro wartości dodanej w okresie 15 lat.
Wniosek Komisji wprowadza dodatkową formę prawną europejskiego stowarzyszenia transgranicznego (ECBA) do krajowych systemów prawnych państw członkowskich, która została opracowana specjalnie do celów transgranicznych i zmniejszy obciążenia prawne i administracyjne związane z uznawaniem i zakładaniem stowarzyszeń nienastawionych na zysk prowadzących działalność w innym państwie członkowskim. Po utworzeniu w jednym państwie członkowskim ECBA będzie automatycznie uznawana i będzie mogła angażować się w działalność we wszystkich państwach członkowskich, w tym w działalność gospodarczą, co pozwoli stowarzyszeniom non-profit uwolnić swój pełny potencjał społeczny i gospodarczy w UE. ECBA będą współistnieć z innymi stowarzyszeniami krajowymi na szczeblu państw członkowskich. W kwestiach nieobjętych proponowaną dyrektywą, takich jak opodatkowanie, państwa członkowskie traktują ECBA w taki sam sposób jak porównywalne krajowe stowarzyszenia nienastawione na zysk, z poszanowaniem tradycji państw członkowskich w tych dziedzinach i bez wpływu na istniejące stowarzyszenia.
Nowe przepisy:
    Ustanowienie w każdym państwie członkowskim nowej formy prawnej stowarzyszeń nienastawionych na zysk specjalnie zaprojektowanej do celów transgranicznych (ECBA), obok istniejących krajowych form prawnych.
    Umożliwienie automatycznego uznawania tej nowej formy prawnej w całej Unii po zarejestrowaniu ECBA w jednym państwie członkowskim, dzięki „certyfikatowi” ECBA
    Zapewnienie zharmonizowanych przepisów dotyczących przenoszenia siedziby statutowej, co umożliwi stowarzyszeniom non-profit pełne korzystanie ze swobody przedsiębiorczości oraz swobody świadczenia usług, towarów i kapitału w Unii.
    Zapewnienie, aby ECBA w pełni korzystały z zalet rynku wewnętrznego, niezależnie od państwa członkowskiego rejestracji, poprzez bezpłatny i niedyskryminacyjny dostęp do finansowania publicznego w każdym państwie członkowskim, w którym prowadzą działalność.
Wraz z proponowaną dyrektywą Komisja przyjęła również rozporządzenie o charakterze technicznym zmieniające rozporządzenia w sprawie systemu wymiany informacji na rynku wewnętrznym (IMI) i jednolitego portalu cyfrowego, aby umożliwić współpracę i wymianę informacji między właściwymi organami za pośrednictwem systemu IMI oraz prowadzić operacje cyfrowe za pośrednictwem jednolitego portalu cyfrowego umożliwiającego publiczny dostęp do informacji o ECBA.
Wniosek zostanie przedłożony do przyjęcia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Po przyjęciu dyrektywy państwa członkowskie będą miały dwa lata na przeniesienie jej przepisów do prawa krajowego.
Stowarzyszenia nienastawione na zysk tworzą wartość gospodarczą i społeczną w całej Unii i prowadzą działalność w kluczowych sektorach, takich jak zdrowie, opieka i usługi społeczne, kultura, usługi zatrudnienia, sport, badania i rozwój oraz edukacja. W państwach członkowskich UE istnieje 3,8 mln stowarzyszeń nienastawionych na zysk, które odpowiadają za 2,9 proc. PKB UE.
Uznając potrzebę stworzenia sprzyjającego otoczenia dla trzeciego sektora, wniosek wynika z rezolucji Parlamentu Europejskiego zawierającej zalecenia dla Komisji w sprawie statusu europejskich stowarzyszeń transgranicznych i organizacji niekomercyjnych, przyjętej 17 lutego 2022 r.
Wniosek wpisuje się w szersze cele polityczne Europejskiego Zielonego Ładu i cyfrowej dekady 2030 i obejmuje priorytet polityczny gospodarki służącej ludziom. Wniosek przyczynia się do realizacji celów planu działania na rzecz gospodarki społecznej i jest powiązany z niektórymi z jego działań, takimi jak wniosek dotyczący zalecenia Rady w sprawie opracowania warunków ramowych gospodarki społecznej w państwach członkowskich oraz dwa dokumenty robocze służb Komisji w sprawie odpowiednich ram opodatkowania podmiotów gospodarki społecznej oraz w sprawie niedyskryminacyjnego opodatkowania organizacji charytatywnych i ich darczyńców: zasady wynikające z orzecznictwa Unii.
Źródło: Komisja Europejska.

Komisja proponuje uprawnienia do połowów na 2024 r. w Morzu Bałtyckim

Komisja przyjęła dziś wniosek dotyczący uprawnień do połowów w Morzu Bałtyckim na 2024 r. w odpowiedzi na ocenę naukową, która wskazuje, że kilka łowisk znajduje się w tragicznej sytuacji.
Komisja zaproponowała dziś całkowite dopuszczalne połowy (TAC) i kwoty w odniesieniu do trzech z dziesięciu stad zarządzanych w Morzu Bałtyckim. Pozostałe propozycje kwot zostaną opracowane na późniejszym etapie. Komisja proponuje zwiększenie uprawnień do połowów łososia w Zatoce Fińskiej o 7 %, proponując jednocześnie zmniejszenie połowów łososia w basenie głównym o 15 % oraz zmniejszenie połowów śledzia atlantyckiego w Zatoce Ryskiej o 20 %.
Jeżeli chodzi o pozostałe stada w Bałtyku (dorsz zachodni, dorsz wschodni, zachodni śledź, śledź Botnicki, śledź środkowy, szprot i gładzica), Komisja zwróciła się do Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) o dodatkowe informacje w celu lepszego uwzględnienia faktu, że dorsz łowi się razem z płastugokształtnymi i śledziem wraz ze szprotem.
Naukowcy szacują, że od początku lat 90. wielkość stada śledzia atlantyckiego w środkowej części Morza Bałtyckiego kształtuje się na poziomie zbliżonym lub niższym. Liczebność stada śledzia botnickiego spadła poniżej poziomu zdrowego ze względu na mniejszą liczbę młodych ryb i mniejsze rozmiary starszych ryb. W związku z tym Komisja proponuje zamknięcie ukierunkowanych połowów obu stad oraz utrzymanie zamknięcia ukierunkowanych połowów dorsza, śledzia atlantyckiego i łososia atlantyckiego w większości basenu głównego.
Komisja zaproponuje ustalenie TAC przyłowu dla dorsza atlantyckiego w zachodniej części Morza Śródziemnego, dorsza atlantyckiego we wschodniej części Morza Śródziemnego, śledzia atlantyckiego w zachodniej części Morza Bałtyckiego, śledzia atlantyckiego w Botnii i śledzia atlantyckiego w środkowej części Morza Bałtyckiego na podstawie dodatkowych informacji spodziewanych jesienią. Niniejszy wniosek umożliwi statkom wyładunek nieuniknionych połowów każdego z tych słabych stad podczas połowów gładzicy lub szprota.
Proponowane TAC opierają się na najlepszych dostępnych opiniach naukowych ICES i są zgodne z wieloletnim planem zarządzania dla Morza Bałtyckiego przyjętym w 2016 r. przez Parlament Europejski i Radę. Poniżej znajduje się szczegółowa tabela.
W odniesieniu do dorsza atlantyckiego we wschodniej części Morza Bałtyckiego Komisja zamierza utrzymać limit połowowy dla nieuniknionych przyłowów oraz wszystkie środki towarzyszące określone w. Ponadto Komisja proponuje zniesienie wyłączenia z zamknięcia tarła w odniesieniu do niektórych połowów śledzia. Pomimo środków podjętych od 2019 r., kiedy to naukowcy po raz pierwszy ostrzegali o złym stanie dorsza, sytuacja nie uległa jeszcze poprawie.
Stan dorsza atlantyckiego w zachodniej części Morza Bałtyckiego jest słaby, a biomasa była na najniższym poziomie w 2022 r. Wynika to prawdopodobnie ze znacznej śmiertelności naturalnej, której naukowcy nie są jeszcze w stanie w pełni zrozumieć. Komisja proponuje zatem utrzymanie TAC ograniczonego do nieuniknionych przyłowów i wszystkich środków towarzyszących od 2023 r., ale usunięcie połowów rekreacyjnych i wyłączenia z zakazu tarła w odniesieniu do niektórych połowów śledzia atlantyckiego.
Wielkość stada śledzia atlantyckiego w zachodniej części Morza Bałtyckiego utrzymuje się poniżej poziomów zdrowych. Komisja proponuje utrzymanie TAC ograniczonego do nieuniknionych przyłowów oraz zniesienie wyłączenia dla łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego.
 
W odniesieniu do śledzia atlantyckiego w Zatoce Botnickiej Komisja proponuje również zamknięcie połowów ukierunkowanych i ustalenie TAC ograniczonego do nieuniknionych przyłowów. W ocenie naukowej stwierdzono, że prawdopodobieństwo spadku liczebności stada poniżej minimalnego poziomu przekraczałoby 5 % nawet w przypadku braku połowów.
Wielkość stada śledzia atlantyckiego w środkowej części Morza Bałtyckiego spadła poniżej poziomów minimalnych. Komisja proponuje zatem zamknięcie połowów ukierunkowanych i ograniczenie TAC do nieuniknionych przyłowów. W związku z tym, inaczej niż wcześniej, połowy śledzia atlantyckiego w środkowej części Morza Bałtyckiego w Zatoce Ryskiej nie powinny już być włączane do uprawnień do połowów śledzia atlantyckiego w Zatoce Ryskiej. Wynikające z tego opinie naukowe wskazują na spadek o 23 %, ale Komisja proponuje ograniczenie tego spadku do 20 %, ponieważ stado jest zdrowe.
Chociaż opinie naukowe pozwoliłyby na znaczny wzrost, Komisja zachowuje ostrożność, głównie w celu ochrony dorsza, który jest nieuniknionym przyłowem gładzicy. Jednocześnie wkrótce zostaną wdrożone nowe środki mające na celu ograniczenie przyłowów dorsza za pomocą alternatywnych narzędzi połowowych. Komisja zwróciła się zatem do ICES o dodatkowe informacje przed zaproponowaniem TAC.
Opinie naukowe dotyczące szprota zaleca niewielki spadek połowów. Szprot jest jednak poławiany razem ze śledziem – zwłaszcza śledziem centralnym – którego biomasa jest niższa od poziomów minimalnych. W związku z tym poziom połowów musi uwzględniać ten czynnik. Przed zaproponowaniem TAC Komisja zwróciła się również do ICES o dodatkowe informacje.
Stan poszczególnych populacji łososia rzecznego w dorzeczu jest bardzo zróżnicowany, przy czym niektóre z nich pozostają słabe, a inne zdrowe. Aby osiągnąć zdrowe poziomy, ICES zaleciła dwa lata temu zamknięcie wszystkich połowów łososia w basenie głównym. Jednocześnie ICES oceniła możliwość utrzymania niektórych połowów w okresie letnim w wodach przybrzeżnych Zatoki Botnickiej i Morza Alandzkiego. ICES utrzymała zasadę swojej opinii, ale ograniczyła obszar geograficzny do Zatoki Botnickiej i obniżyła związany z tym poziom połowów. W związku z tym Komisja proponuje odpowiednie dostosowanie uprawnień do połowów i towarzyszących im przepisów.
Na podstawie tych wniosków państwa UE podejmą ostateczną decyzję w sprawie określenia maksymalnych ilości najważniejszych gatunków ryb handlowych, które można poławiać w basenie Morza Bałtyckiego. Rada przeanalizuje wniosek Komisji z myślą o jego przyjęciu na posiedzeniu ministerialnym w dniach 23–24 października.
Wniosek dotyczący uprawnień do połowów jest częścią podejścia Unii Europejskiej do dostosowania poziomów połowów do długoterminowych celów zrównoważonego rozwoju, nazywanych maksymalnym podtrzymywalnym połowem (MSY), zgodnie z ustaleniami Rady i Parlamentu Europejskiego w ramach wspólnej polityki rybołówstwa. Wniosek Komisji jest również zgodny z zamierzeniami politycznymi wyrażonymi w komunikacie Komisji „Zrównoważone rybołówstwo w UE: aktualna sytuacja i kierunki na 2024 r.” oraz z wieloletnim planem zarządzania zasobami dorsza atlantyckiego, śledzia i szprota w Morzu Bałtyckim.
Obecna sytuacja jest trudna dla rybaków i kobiet jako dawniej ważnych zasobów handlowych (dorsz zachodni i wschodni; stado śledzia zachodniego, środkowego i botnickiego; oraz łosoś w południowej części Morza Bałtyckiego i rzekach) również znajdują się pod dodatkową presją, w szczególności ze względu na utratę siedlisk spowodowaną degradacją środowiska zarówno w wodach śródlądowych, jak i w samym Morzu Bałtyckim. Aby pomóc rybakom i kobietom na Morzu Bałtyckim, państwa członkowskie i regiony przybrzeżne mogą wykorzystać Europejski Fundusz Społeczny Plus do wdrażania środków na rzecz uczenia się przez całe życie i rozwoju umiejętności.
Morze Bałtyckie jest najbardziej zanieczyszczonym morzem w Europie. Ma na nią wpływ utrata różnorodności biologicznej, zmiana klimatu, eutrofizacja, przełowienie i wysoki poziom zanieczyszczeń, takich jak produkty farmaceutyczne i odpady. Zaniepokojona tą sytuacją Komisja Europejska organizuje drugą edycję konferencji „Nasz Bałtyk” w Palangi (Litwa) 29 września 2023 r. To wydarzenie wysokiego szczebla zgromadzi ministrów z ośmiu krajów UE otaczających Morze Bałtyckie (Dania, Niemcy, Estonia, Łotwa, Litwa, Polska, Finlandia i Szwecja).
Źródło: Komisja Europejska.

Komisja przyjmuje szczegółowe zasady sprawozdawczości dotyczące mechanizmu dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO2 w okresie przejściowym

Komisja Europejska przyjęła 17 sierpnia 2023 r. zasady regulujące wdrażanie mechanizmu dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO2 (CBAM) w okresie przejściowym, który rozpoczyna się 1 października bieżącego roku i potrwa do końca 2025 r.
W opublikowanym rozporządzeniu wykonawczym określono obowiązki sprawozdawcze mające zastosowanie do unijnych importerów towarów objętych CBAM w okresie przejściowym, a także metodykę obliczania emisji wbudowanych uwalnianych w procesie produkcji towarów objętych CBAM w tym okresie.
W okresie przejściowym CBAM przedsiębiorstwa handlowe będą jedynie musiały składać sprawozdania na temat emisji wbudowanych związanych z importem towarów objętych CBAM bez opłacania wyrównania finansowego. Zapewni to przedsiębiorstwom czas na przygotowanie i planowanie oraz umożliwi finalne dopracowanie metodyki do 2026 r.
Aby pomóc zarówno importerom w UE, jak i producentom w państwach trzecich, Komisja opublikowała również wytyczne dotyczące praktycznych aspektów wdrażania nowych zasad. Jednocześnie trwają prace nad specjalnymi narzędziami informatycznymi mającymi pomóc importerom w dokonywaniu tych obliczeń i ich zgłaszaniu, a także opracowywane są materiały szkoleniowe, webinaria i instrukcje mające pomóc przedsiębiorstwom w momencie rozpoczęcia stosowania mechanizmu w okresie przejściowym. Wprawdzie importerzy są zobowiązani do gromadzenia danych za czwarty kwartał już od 1 października 2023 r., to pierwsze sprawozdanie należy przedłożyć dopiero do 31 stycznia 2024 r.
Rozporządzenie wykonawcze, zanim zostało przyjęte przez Komisję, było przedmiotem konsultacji publicznych, a następnie zostało zatwierdzone przez komitet CBAM składający się z przedstawicieli państw członkowskich UE. CBAM jest jednym z głównych filarów ambitnego unijnego programu „Gotowi na 55” i przełomowym narzędziem UE w walce z ucieczką emisji gazów cieplarnianych. Ucieczka emisji ma miejsce, gdy przedsiębiorstwa z siedzibą w UE przenoszą wysokoemisyjną produkcję za granicę, aby skorzystać z niższych standardów, lub gdy produkty unijne zastępuje się importowanymi produktami o większej emisji dwutlenku węgla, co z kolei osłabia efekty naszych działań w dziedzinie klimatu.
Źródło: Komisja Europejska.

Hongkong: Roczne sprawozdanie UE potwierdza dalsze ograniczanie podstawowych wolności

Komisja Europejska i Wysoki Przedstawiciel przyjęli dziś 25. sprawozdanie roczne dla Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rozwoju sytuacji politycznej i gospodarczej w Specjalnym Regionie Administracyjnym Hongkong. Sprawozdanie dotyczy sytuacji w 2022 r.
W 2022 r. przypada 25. rocznica przekazania Hongkongu Chinom oraz druga rocznica nałożenia na Hongkong ustawy o bezpieczeństwie narodowym. Ze sprawozdania wynika, że nadal postępuje proces ograniczania wysokiego stopnia autonomii Hongkongu, zasad demokracji oraz podstawowych wolności, które miały być chronione co najmniej do 2047 r. Zmiany te podają w wątpliwość zobowiązanie Chin do przestrzegania zasady „jeden kraj, dwa systemy”.
W ciągu roku organy ścigania nadal przeprowadzały aresztowania ze względów bezpieczeństwa narodowego. Na dzień 31 grudnia 2022 r. na mocy ustawy o bezpieczeństwie narodowym i innych przepisów dotyczących bezpieczeństwa aresztowano 236 osób, a 145 osób i 5 przedsiębiorstw usłyszało zarzuty. Wskaźnik skazań wynosił 100 %. Wiele osób oczekiwało na proces, w tym 47 działaczy prodemokratycznych, którzy wzięli udział w prawyborach, członkowie rozwiązanego obecnie Hongkońskiego Sojuszu Wsparcia Patriotycznych Ruchów Demokratycznych w Chinach oraz Jimmy Lai. Wiele z tych osób przebywa w areszcie od stycznia 2021 r., w niektórych przypadkach w celach izolacyjnych. W 2022 r. często powoływano się na ustawę o zakazie podburzania z czasów kolonialnych. Na podstawie tej ustawy Departament Bezpieczeństwa Narodowego policji dokonuje około jednej piątej aresztowań. 1 listopada na podstawie tej ustawy aresztowano jednego obywatela UE.
W czwartym przeglądzie okresowym w ramach Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych w Hongkongu Komitet Praw Człowieka ONZ wezwał Hongkong do uchylenia obowiązującej ustawy o bezpieczeństwie narodowym. Komitet podkreślił obawy dotyczące możliwości przekazywania spraw z Hongkongu do Chin kontynentalnych (które nie są stroną paktu) w celu przeprowadzenia dochodzenia, wszczęcia postępowania, prowadzenia rozprawy sądowej i wykonania kary.
W 2022 r. odnotowano znaczny regres, jeśli chodzi o wolność prasy. Aresztowano dziennikarzy i stawiano im zarzuty, a liczne niezależne media zaprzestały działalności. W 2022 r. w światowym rankingu wolności prasy Reporterów bez Granic Hongkong zajmował 148. miejsce (na 180) – jest to spadek o 68 miejsc w porównaniu z poprzednim rokiem.
Po reformie ordynacji wyborczej w 2021 r., która miała sprawić, że „Hongkongiem rządzić będą patrioci”, 8 maja odbyły się pierwsze wybory szefa administracji. Były funkcjonariusz policji i główny sekretarz ds. administracji John Lee był jedynym kandydatem w wyborach. Otrzymał on 99,2 proc. ważnych głosów i został zaprzysiężony 1 lipca.
W sprawozdaniu rocznym podkreślono również znaczące powiązania handlowe między Unią Europejską a Hongkongiem. 1600 przedsiębiorstw z UE jest nadal największą społecznością przedsiębiorców zagranicznych. UE była trzecim co do wielkości partnerem handlowym Hongkongu, jeśli chodzi o towary. Dwustronny handel usługami między UE a Hongkongiem wzrósł o 25,1 proc. Również dwustronne inwestycje między UE i Hongkongiem nadal były na wysokim poziomie.
Gospodarka Hongkongu ponownie wpadła w recesję w 2022 r., mimo że ograniczenia związane z podróżą i ochroną zdrowia były stopniowo luzowane w drugiej połowie roku. W skali światowej Hongkong pozostawał trzecim co do wielkości celem inwestycyjnym i był piątą co do wielkości gospodarką handlową.
Od czasu przekazania Hongkongu Chińskiej Republice Ludowej, które miało miejsce w 1997 r., Unia Europejska i jej państwa członkowskie uważnie obserwują zmiany polityczne i gospodarcze zachodzące w Specjalnym Regionie Administracyjnym Hongkong, objętym zasadą „jeden kraj, dwa systemy”.
Zgodnie z zobowiązaniem podjętym w 1997 r. wobec Parlamentu Europejskiego co roku Komisja Europejska i Wysoki Przedstawiciel sporządzają sprawozdanie na temat zmian politycznych i gospodarczych zachodzących w Hongkongu.
Środki wprowadzone przez UE i państwa członkowskie w odpowiedzi na ustawę o bezpieczeństwie narodowym w konkluzjach Rady przyjętych w lipcu 2020 r. pozostają w mocy. Ten pakiet środków obejmował:
    przegląd polityki w zakresie azylu, migracji, wiz i pobytu oraz umów o ekstradycji;
    analizę i ograniczenie wywozu newralgicznego sprzętu;
    obserwowanie procesów sądowych; wspieranie społeczeństwa obywatelskiego;
    możliwość uzyskania większej liczby stypendiów i odbycia większej liczby wymian akademickich;
    monitorowanie ekstraterytorialnego wpływu ustawy oraz
    wstrzymanie rozpoczęcia jakichkolwiek nowych negocjacji z Hongkongiem.
Źródło: Komisja Europejska.

Europejska inicjatywa obywatelska: Komisja podejmuje decyzję o zarejestrowaniu inicjatywy dotyczącej ochrony i rozwoju ukraińskiej kultury i dziedzictwa

Komisja Europejska podjęła dziś decyzję o zarejestrowaniu europejskiej inicjatywy obywatelskiej zatytułowanej „Ochrona i rozwój ukraińskiej kultury, edukacji, języka i tradycji w państwach UE”.
Organizatorzy inicjatywy wzywają Komisję do zintensyfikowania działań wspierających integrację ukraińskich uchodźców w UE. Wzywają również Komisję do zaproponowania nowych przepisów mających na celu zachowanie ukraińskiej kultury, języka, tradycji i dziedzictwa, a także do ustanowienia ogólnoeuropejskiej struktury ośrodków integracji.
Decyzja o rejestracji inicjatywy ma charakter prawny i nie przesądza o ostatecznych prawnych i politycznych wnioskach Komisji w sprawie tej inicjatywy, ani o działaniach, jakie ewentualnie podejmie, jeżeli inicjatywa zyska niezbędne poparcie.
Ponieważ europejska inicjatywa obywatelska spełnia formalne warunki określone w odpowiednich przepisach, Komisja uważa, że jest ona prawnie dopuszczalna. Na tym etapie Komisja nie bada jednak wniosku pod względem merytorycznym.
Od momentu zarejestrowania inicjatywy jej organizatorzy mają sześć miesięcy na rozpoczęcie zbierania podpisów. Jeżeli w ciągu roku europejską inicjatywę obywatelską poprze milion osób z co najmniej siedmiu państw członkowskich, Komisja będzie musiała zareagować. Komisja będzie musiała zadecydować o podjęciu działań w odpowiedzi na wniosek bądź o jego odrzuceniu, przy czym w obu wypadkach będzie zobowiązana przedstawić uzasadnienie.
Europejska inicjatywa obywatelska została wprowadzona Traktatem z Lizbony jako mechanizm, przy pomocy którego obywatele mogą kształtować politykę. Oficjalnie wprowadzono ją w kwietniu 2012 r. Formalna rejestracja europejskiej inicjatywy obywatelskiej otwiera procedurę, w ramach której milion obywateli z co najmniej siedmiu państw członkowskich UE może zwrócić się do Komisji Europejskiej o przedłożenie wniosków ustawodawczych w dziedzinach, w których posiada ona takie uprawnienia. Warunki dopuszczalności są następujące: 1) proponowane działanie nie wykracza w sposób oczywisty poza kompetencje Komisji w zakresie przedkładania wniosku dotyczącego aktu prawnego, 2) nie jest ono oczywistym nadużyciem, nie jest w sposób oczywisty niepoważne, uciążliwe ani 3) sprzeczne z wartościami Unii.
Od czasu wprowadzenia europejskiej inicjatywy obywatelskiej Komisja otrzymała 128 wniosków o zarejestrowanie inicjatyw, z których 103 spełniało warunki konieczne do rejestracji.
Źródło: Komisja Europejska.

Erasmus+: wybrano 159 projektów na rzecz modernizacji szkolnictwa wyższego na świecie

Komisja wybrała dziś 159 projektów, które będą finansowane w ramach programu Erasmus+ poświęconego budowaniu potencjału w szkolnictwie wyższym, który wspiera modernizację i jakość szkolnictwa wyższego w państwach trzecich na całym świecie. Wszystkie te projekty łączy nadrzędny cel, jakim jest wspieranie współpracy międzynarodowej w szkolnictwie wyższym, poprawa systemów edukacji oraz zwiększanie wzrostu i dobrobytu w skali globalnej.
Dzięki wybranym w tym roku projektom 2,5 tysiąca podmiotów szkolnictwa wyższego z blisko 130 państw z UE i z całego świata będzie współpracować, aby modernizować i internacjonalizować szkolnictwo wyższe. Budżet na 2023 r., wynoszący ogółem 115,3 mln euro, zostanie przeznaczony między innymi na profesjonalizację matematyki w Afryce Środkowej, studia uniwersyteckie w dziedzinie prawa na rzecz równości i sprawiedliwości dla grup szczególnie wrażliwych w Ameryce Łacińskiej, programy nauczania na rzecz zrównoważonej niebieskiej gospodarki w południowym regionie Morza Śródziemnego, a także kursy dotyczące zmian transformacyjnych w edukacji zdrowotnej w południowo-wschodniej Azji. Wybrane projekty z innych regionów dotyczą umiejętności w zakresie przedsiębiorczości dla kobiet w Azji Środkowej, gotowości edukacji cyfrowej w regionie Bałkanów Zachodnich, rozwoju sieci biur ds. stosunków międzynarodowych na uniwersytetach na Bliskim Wschodzie oraz programów nauczania w zakresie odporności systemu żywnościowego i żywieniowego w Afryce Zachodniej.
W tym roku UE zarezerwowała też 5 mln euro dodatkowej pomocy dla Ukrainy, aby wspierać duży projekt Erasmus+ dla uniwersytetów, mający na celu wzmocnienie otoczenia cyfrowego szkolnictwa wyższego w Ukrainie. Czteroletni projekt pod nazwą „DigiUni” służy utworzeniu wysokowydajnej platformy cyfrowej dla ukraińskich uczelni, szczególnie przydatnej zwłaszcza dla studentów, którzy musieli uciec z kraju lub są wewnętrznie przesiedleni. Platforma ta zapewni studentom ukraińskich instytucji szkolnictwa wyższego ciągłość edukacyjną w języku ukraińskim i według ukraińskiego programu nauczania. W szczególności DigiPlatforma zaoferuje możliwość cyfrowego uczenia się do celów opracowywania szkoleń w zakresie technik nauczania online oraz dostosowywania treści dydaktycznych do przekazywania online lub w sposób wirtualny.  W projekcie koordynowanym przez Kijowski Uniwersytet Narodowy uczestniczyć będą instytucje szkolnictwa wyższego i interesariusze z sześciu państw członkowskich UE (Belgii, Czech, Francji, Hiszpanii, Niemiec i Polski) oraz 15 innych podmiotów partnerskich z Ukrainy, między innymi dziewięć uniwersytetów narodowych, ministerstwa edukacji i transformacji cyfrowej, krajowa agencja ds. zapewniania jakości w szkolnictwie wyższym oraz trzy stowarzyszenia reprezentujące sektor IT i studentów.
W ramach wsparcia z programu dla regionu sąsiedztwa wschodniego ukraińskie uczelnie i organy biorą udział w 19 innych projektach budowania potencjału. Niektóre z tych projektów dotyczą roli uczelni w odbudowie kraju oraz propozycji reformy programów nauczania, które skupiają się na pokoju i multilateralizmie jako przekrojowych elementach studiów bądź na rozwoju umiejętności w zakresie efektywności energetycznej.
Umowy o udzielenie dotacji zostaną podpisane do listopada 2023 r., tak aby przed końcem roku można było rozpocząć realizację przewidzianych w projektach działań.
Program Erasmus+, zapoczątkowany 36 lat temu, jest jednym z najbardziej symbolicznych programów UE; do tej pory wzięło w nim udział prawie 13 mln osób. Łączny budżet programu szacuje się na 26,2 mld euro. W programie na lata 2021–2027 szczególny nacisk kładzie się na włączenie społeczne, zieloną i cyfrową transformację oraz promowanie uczestnictwa młodych ludzi w życiu demokratycznym.
Program Erasmus+ na rzecz budowania potencjału w szkolnictwie wyższym stanowi część szerszego zestawu działań mających na celu ułatwianie wymian studentów i kadry oraz wspieranie współpracy w dziedzinie edukacji między Europą a resztą świata. Te międzynarodowe działania opierają się na partnerstwach instytucji i interesariuszy z 27 państw UE i 6 krajów stowarzyszonych z jednej strony oraz z innych regionów świata z drugiej strony (niestowarzyszone państwa trzecie). Sześć krajów stowarzyszonych Erasmus+ to Islandia, Liechtenstein, Norwegia, Macedonia Północna, Serbia i Turcja.
Partnerstwa te mają przynosić korzyści państwom trzecim przez wykorzystanie współpracy w dziedzinie szkolnictwa wyższego jako sposobu na wzmocnienie powiązań między Europą a tymi państwami na całym świecie. Wspólnie, w ramach tych partnerstw, opracowuje się nowe treści i techniki dydaktyczne, szkoli pracowników i podnosi jakość systemów i administracji uczelni. Projekty te mogą też torować drogę nowym podejściom i reformom politycznym, pod warunkiem że uczestniczą w nich krajowe organy odpowiedzialne za edukację. Przynoszą korzyści nie tylko samemu sektorowi edukacji: dzięki nim rozwijane są umiejętności i praktyki w kluczowych dla gospodarki i społeczeństwa obszarach, takich jak zielona produkcja, zarządzanie energią, nauka o żywności, przedsiębiorczość i wiele innych.
Budżet programu Erasmus+ na budowanie potencjału w szkolnictwie wyższym w latach 2021–2027 wynosi w sumie 613 mln euro. Wybór projektów zostanie przeprowadzony jeszcze cztery razy, następne zaproszenie do składania wniosków zostanie ogłoszone w listopadzie 2023 r.
Źródło: Komisja Europejska.

UE i Filipiny rozpoczynają pracę nad ustaleniem zakresu umowy o wolnym handlu

UE i Filipiny ogłosiły wczoraj zamiar wznowienia negocjacji w sprawie ambitnej, nowoczesnej i wyważonej umowy o wolnym handlu, której centralnym elementem jest zrównoważony rozwój. UE i Filipiny wkrótce rozpoczną dwustronny proces analizy zakresu, aby ocenić, w jakim stopniu obie strony podzielają wzajemne zrozumienie co do przyszłej umowy o wolnym handlu. Jeżeli proces zakończy się pomyślnie i po konsultacjach z państwami członkowskimi, UE i Filipiny mogłyby wznowić negocjacje w sprawie umowy o wolnym handlu.
Przewodnicząca Komisji Ursula von der Leyen powiedziała: Filipiny są dla nas kluczowym partnerem w regionie Indo-Pacyfiku, a wraz z rozpoczęciem procesu ustalania zakresu umowy torujemy drogę do kolejnego etapu naszego partnerstwa. Wspólnie wykorzystamy pełny potencjał naszych relacji, tworząc nowe możliwości dla naszych przedsiębiorstw i konsumentów, a jednocześnie wspierając transformację ekologiczną i sprawiedliwą gospodarkę.
Po wznowieniu rozmów w sprawie umowy o wolnym handlu z Tajlandią na początku tego roku, ta kolejna zapowiedź potwierdza kluczowe znaczenie regionu Indo-Pacyfiku w unijnej strategii handlowej, toruje drogę do zacieśnienia więzi handlowych z kolejną prężną gospodarką w Azji Południowo-Wschodniej i wzmacnia strategiczną współpracę UE z tym rozwijającym się regionem.
UE dąży do zawarcia kompleksowej umowy o wolnym handlu z Filipinami, która obejmie ambitne zobowiązania dotyczące dostępu do rynku, szybkich i skutecznych procedur sanitarnych i fitosanitarnych, a także ochrony praw własności intelektualnej, w tym oznaczeń geograficznych. Zrównoważony rozwój będzie również centralnym elementem tej umowy z solidnymi i możliwymi do wyegzekwowania zasadami dotyczącymi handlu i zrównoważonego rozwoju. Jest to zgodne z komunikatem Komisji w sprawie przeglądu handlu i zrównoważonego rozwoju z czerwca 2022 r., w którym promuje się wysoki poziom ochrony środowiska i praw pracowniczych oraz realizację ambitnych celów klimatycznych.
UE i Filipiny już mają ugruntowane stosunki handlowe i istnieje wyraźny potencjał ich dalszego zacieśnienia:
    w 2022 r. wartość handlu towarami wyniosła ponad 18,4 mld euro, podczas gdy wartość handlu usługami w 2021 r. – 4,7 mld euro,
    UE jest czwartym co do wielkości partnerem handlowym Filipin,
    Filipiny, piąta co wielkości gospodarka w regionie ASEAN, jest siódmym najważniejszym partnerem handlowym UE w regionie (a czterdziestym pierwszym na świecie),
    UE jest jednym z największych inwestorów na Filipinach – wartość bezpośrednich inwestycji zagranicznych UE na Filipinach wyniosła w 2021 r. 13,7 mld euro.
Filipiny korzystają obecnie z preferencji handlowych w ramach unijnego ogólnego systemu preferencji taryfowych + (GSP+), który jest szczególnym rozwiązaniem motywacyjnym dotyczącym zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów i zapewnia bezcłowy dostęp do rynku UE dwóm trzecim pozycji taryfowych. Łatwiejszy dostęp do rynku jest uzależniony od wdrożenia przez Filipiny szeregu konwencji międzynarodowych obejmujących takie kwestie jak prawa człowieka i prawa pracownicze, dobre rządy i ochrona środowiska. UE będzie nadal monitorować wypełnianie przez Filipiny międzynarodowych zobowiązań w tych dziedzinach i kontynuować stały dialog, aby zachęcać do dalszej poprawy sytuacji.
Filipiny należą do najszybciej rozwijających się gospodarek wschodzących na świecie i odnotowują drugi co do wielkości wzrost gospodarczy w regionie ASEAN, który w 2022 r. wyniósł 7,6 % PKB. Ten wysoki wzrost gospodarczy świadczy o obiecującej trajektorii wzrostu i zwiększeniu potencjału gospodarczego Filipin jako ważnego partnera handlowego. Ponadto Filipiny dysponują znacznymi rezerwami surowców krytycznych, w tym niklu, miedzi i chromitu, które mają zasadnicze znaczenie dla produkcji technologii ekologicznych. W połączeniu ze wznowionymi wysiłkami Filipin na rzecz wykorzystania potencjału w zakresie energii ze źródeł odnawialnych i z niedawną liberalizacją dla inwestorów zagranicznych w tym sektorze, Filipiny są ważnym partnerem w transformacji ekologicznej.
UE i Filipiny rozpoczęły po raz pierwszy negocjacje w sprawie umowy o wolnym handlu w 2015 r. Ostatnia runda negocjacji odbyła się w 2017 r. i od tego czasu negocjacje zostały wstrzymane. 30 czerwca 2022 r. władzę przejęła nowa administracja, która wyraziła gotowość do współpracy z UE w najważniejszych kwestiach.
W strategii UE dotyczącej regionu Indo-Pacyfiku z 2021 r. potwierdzono od dawna wyrażane zainteresowanie UE wznowieniem negocjacji w sprawie umowy o wolnym handlu z Filipinami. UE zawarła już nowoczesne umowy o wolnym handlu z dwoma krajami regionu ASEAN (Singapurem i Wietnamem), negocjuje obecnie umowę o wolnym handlu z Indonezją, wkrótce wznowi negocjacje z Tajlandią oraz prowadzi obecnie analizę zakresu umowy z Malezją.
Źródło: Komisja Europejska.

Komisja zatwierdza polski program wsparcia producentów trzody chlewnej o wartości 113 mln euro w kontekście wojny Rosji z Ukrainą

Komisja Europejska zatwierdziła polski program pomocy w wysokości około 113 mln euro (500 mln zł) na wsparcie sektora produkcji trzody chlewnej w kontekście wojny Rosji z Ukrainą. Program został zatwierdzony w ramach tymczasowych ram pomocy państwa na wypadek kryzysu i transformacji, przyjętych przez Komisję 9 marca 2023 r. w celu wsparcia działań w sektorach, które mają kluczowe znaczenie dla przyspieszenia zielonej transformacji i zmniejszenia zależności paliwowej. Nowe ramy zmieniają i częściowo przedłużają tymczasowe ramy kryzysowe, przyjęte 23 marca 2022 r., aby umożliwić państwom członkowskim wspieranie gospodarki w kontekście obecnego kryzysu geopolitycznego, zmienione już 20 lipca 2022 r. i 28 października 2022 r.
W ramach programu pomoc będzie polegać na ograniczonych kwotach pomocy w formie dotacji bezpośrednich. Celem środka jest wsparcie małych i średnich przedsiębiorstw działających w sektorze produkcji trzody chlewnej, które obecnie borykają się z brakiem płynności finansowej z powodu wzrostu kosztów energii, paliwa i innych surowców, a tym samym zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego
Komisja uznała, że polski program jest zgodny z warunkami określonymi w tymczasowych ramach kryzysowych i przejściowych. W szczególności pomoc (i) nie przekroczy 250 000 euro na beneficjenta; oraz (ii) zostanie przyznana nie później niż do dnia 31 grudnia 2023 r. Komisja stwierdziła, że program jest konieczny, odpowiedni i proporcjonalny, aby zaradzić poważnym zaburzeniom w gospodarce państwa członkowskiego, zgodnie z art. 107 ust. 3 lit. b) TFUE i warunkami określonymi w tymczasowych ramach kryzysowych i przejściowych. Na tej podstawie Komisja zatwierdziła program zgodnie z unijnymi zasadami pomocy państwa.
Nieopatrzona klauzulą poufności wersja decyzji zostanie udostępniona pod numerem sprawy SA.108164 w rejestrze pomocy państwa na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji po rozwiązaniu wszelkich kwestii związanych z poufnością.
Źródło: Komisja Europejska.