Aktualności

Komisja przeprowadziła drugi dialog cyfrowy wysokiego szczebla z Chinami. Dialog ten, któremu współprzewodniczyli Věra Jourová, wiceprzewodnicząca do spraw wartości i przejrzystości, oraz Zhang Guoqing, wicepremier Chin, dotyczył kluczowych kwestii, takich jak regulacje dotyczące platform i danych, sztuczna inteligencja, badania naukowe i innowacje, transgraniczny przepływ danych przemysłowych, czy też bezpieczeństwo produktów sprzedawanych przez internet, a jego gospodarzem był Pekin. W rozmowach brał również udział Didier Reynders, komisarz do spraw wymiaru sprawiedliwości i praw konsumentów, za pośrednictwem wideo.

Obie strony przeprowadziły dogłębną dyskusję na temat kluczowych obszarów polityki cyfrowej i technologii cyfrowych. Komisja przedstawiła aktualne informacje na temat zmian regulacyjnych w UE, w tym na temat aktu o usługach cyfrowych i aktu o rynkach cyfrowych.

Obie strony zaprezentowały również swoje poglądy na temat sztucznej inteligencji. Komisja omówiła rozwój sytuacji w zakresie aktu w sprawie sztucznej inteligencji oraz podkreśliła, w świetle ostatnich sprawozdań ONZ, znaczenie etycznego wykorzystania tej technologii przy pełnym poszanowaniu powszechnych praw człowieka.

Komisja ponownie wyraziła poparcie dla globalnych i interoperacyjnych norm w zakresie technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT) i zaapelowała do władz chińskich o zapewnienie sprawiedliwego i opartego na wzajemności otoczenia biznesowego w dziedzinie cyfrowej.

Wyraziła również zaniepokojenie trudnościami, z jakimi borykają się w Chinach, w wyniku najnowszych przepisów, przedsiębiorstwa z UE przy korzystaniu z ich danych przemysłowych. Dyskusje na ten temat będą kontynuowane w ramach dialogu gospodarczego wysokiego szczebla w celu znalezienia konkretnych rozwiązań.

Komisja wyjaśniła swoje podejście ograniczania ryzyka („de-risking”) w ramach europejskiej strategii bezpieczeństwa gospodarczego, które polega na zmniejszaniu ryzyka dla łańcuchów dostaw, infrastruktury krytycznej i bezpieczeństwa technologicznego.

Jeżeli chodzi o bezpieczeństwo produktów, Komisja i Chiny z zadowoleniem przyjęły podpisanie planu działania dotyczącego bezpieczeństwa produktów sprzedawanych przez internet.

Celem tego planu działania jest dalsze zacieśnianie dialogu i współpracy między Komisją Europejską a Głównym Urzędem Celnym Chin (GACC). Obie strony zgodziły się na szybką wymianę informacji na temat niebezpiecznych produktów sprzedawanych przez internet, organizowanie regularnych warsztatów w celu wymiany informacji i wiedzy na temat przepisów ustawowych, wykonawczych i najlepszych praktyk oraz organizowanie specjalnych działań uświadamiających i szkoleniowych na temat unijnych przepisów dotyczących bezpieczeństwa produktów dla przedsiębiorstw prowadzących sprzedaż przez internet.

Chiny przedstawiły aktualne informacje na temat swojej polityki i praktyk w dziedzinie cyfrowej. Obie strony zgodziły się kontynuować rozmowy na szczeblu technicznym poprzez wznowienie dialogu między Chinami a UE w dziedzinie ICT.

Pierwszy dialog cyfrowy wysokiego szczebla między UE a Chinami odbył się we wrześniu 2020 r. i było to ostatnie spotkanie aż do teraz. Wznowienie tego dialogu przewodnicząca Ursula von der Leyen zapowiedziała podczas wizyty w Pekinie 6 kwietnia 2023 r.

Od 2009 r. Komisja prowadzi dialog z Chinami w dziedzinie technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT) na szczeblu technicznym, obejmujący ICT i politykę cyfrową oraz kwestie regulacyjne. Jednak ostatnie spotkanie w ramach tego dialogu również odbyło się w 2020 r. Ponadto współpraca z Chinami w dziedzinie nauki, technologii i innowacji odbywa się w ramach wspólnego planu działania dotyczącego przyszłości współpracy UE–Chiny w dziedzinie nauki, technologii i innowacji, na temat którego trwają rozmowy.

UE aktywnie angażuje się w zarządzanie sztuczną inteligencją, w szczególności poprzez wniosek ustawodawczy dotyczący aktu w sprawie sztucznej inteligencji oraz na arenie międzynarodowej w ramach procesu z Hiroszimy G7. Wniesie również wkład w dyskusje na temat globalnego zarządzania zainicjowane przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Źródło: Komisja Europejska.

Opublikowane dziś badanie Eurobarometr Flash pokazuje ogromne poparcie Europejczyków dla środków wprowadzonych w ubiegłym roku w celu ochrony konsumentów i przedsiębiorstw przed zmiennością cen energii, a także dla działań na rzecz bezpieczeństwa energetycznego i zielonej transformacji. Badanie to potwierdza ponadto szeroki konsensus wśród obywateli UE w odniesieniu do pobudzenia przemysłu czystych technologii w celu zwiększenia konkurencyjności, a także działań UE podjętych w odpowiedzi na inwazję Rosji na Ukrainę.

86 proc. respondentów uważa, że ważne było podjęcie inicjatyw na szczeblu europejskim ograniczających bezpośredni wpływ rosnących cen energii na konsumentów i przedsiębiorstwa w ciągu ostatniego roku. Ponad ośmiu na dziesięciu respondentów opowiada się za promowaniem zrównoważonego wykorzystania zasobów naturalnych (86 proc.), ułatwieniem wspólnego zakupu gazu przez państwa członkowskie UE w celu zapewnienia bezpieczeństwa dostaw (82 proc.), budowaniem partnerstw z innymi globalnymi podmiotami, takimi jak Wielka Brytania, Stany Zjednoczone, Japonia i Australia (81 proc.), zmniejszeniem nadmiernych zależności handlowych od krajów takich jak Rosja czy Chiny (80 proc.) oraz zwiększeniem konkurencyjności europejskiego przemysłu czystych technologii (80 proc.). Środki UE mające na celu przyspieszenie transformacji cyfrowej przy jednoczesnej ochronie konsumentów (77 proc.) oraz zwiększenie odporności gospodarki UE są postrzegane jako ważne przez odpowiednio 77 proc. i 76 proc. respondentów.

Jeśli chodzi o przyszłe działania, 86 proc. respondentów uważa, że magazyny gazu w UE powinny być napełnione, aby uniknąć ryzyka niedoboru, 85 proc. uważa, że UE powinna zwiększyć produkcję czystych technologii w państwach członkowskich, a 79 proc., że środki UE powinny mieć na celu zmniejszenie zużycia energii. 75 proc. respondentów uważa, że UE powinna finansować wspólne projekty obronne w celu rozwoju strategicznych zdolności i technologii obronnych.

Ponadto zdecydowana większość Europejczyków jest zdania, że wojna w Ukrainie pokazuje, że UE musi zapewnić sobie bezpieczeństwo energetyczne i gospodarcze (85 proc.), a także zacieśnić współpracę wojskową między państwami członkowskimi (75 proc.), a jednocześnie nadal okazywać solidarność z Ukrainą (71 proc.).

Europejczycy nadal opowiadają się za wspieraniem Ukrainy i Ukraińców. 86 proc. Europejczyków popiera dalsze udzielanie przez UE pomocy humanitarnej osobom dotkniętym wojną, 77 proc. zgadza się na przyjęcie w UE osób uciekających przed wojną, a 71 proc. opowiada się za ponownym nałożeniem sankcji gospodarczych na Rosję. Prawie dwie trzecie Europejczyków, odpowiednio 67 proc. i 65 proc., uważa, że UE powinna wspierać dążenie Ukrainy do integracji europejskiej i jej integracji z jednolitym rynkiem. 65 proc. respondentów opowiada się ponadto za wsparciem finansowym i gospodarczym Ukrainy, a 57 proc. uważa, że UE powinna wspierać zakup i dostawę sprzętu wojskowego oraz szkolenia na rzecz Ukrainy.

Obywatelom zadano również pytanie na temat szeregu wartości, dotyczące tego, czy najlepiej wartości te ucieleśniają UE, inne kraje świata, czy też UE i inne kraje świata w równym stopniu. Około połowa respondentów uważa, że UE najlepiej ucieleśnia „poszanowanie podstawowych praw i wartości” (53 proc.), „równość społeczną i dobrobyt” (50 proc.), „tolerancję i otwartość na innych” (49 proc.) oraz „pokój” (48 proc.), a następnie „solidarność z krajami UE i spoza niej” (46 proc.) oraz „poszanowanie przyrody i ochrona klimatu i środowiska” (45 proc.). W przypadku każdej z tych wartości około jeden na sześciu respondentów uważa, że inne kraje urzeczywistniają je najlepiej, a około jedna czwarta twierdzi, że są one ucieleśniane zarówno przez UE, jak i przez inne kraje.

Źródło: Komisja Europejska.

Komisja przedstawia wczoraj wniosek dotyczący zalecenia Rady w sprawie planu dotyczącego infrastruktury krytycznej, który wzmocni koordynację reakcji UE w przypadku prób zakłócenia naszej infrastruktury krytycznej. 

Kontekst geopolityczny, w którym działa nasza infrastruktura krytyczna, jest szczególnie niestabilny – nie tylko ze względu na rosyjską wojnę napastniczą przeciwko Ukrainie, coraz częstsze ataki hybrydowe oraz sabotaż gazociągów Nord Stream. Obywatele, przedsiębiorstwa i organy publiczne w UE polegają na infrastrukturze krytycznej i na usługach kluczowych świadczonych przez podmioty będące operatorami takiej infrastruktury. Usługi te mają decydujące znaczenie dla utrzymania niezbędnych funkcji społecznych i muszą być świadczone na rynku wewnętrznym w sposób niezakłócony.

UE podjęła już szereg środków w celu poprawy ochrony infrastruktury krytycznej, aby unikać zakłóceń w świadczeniu usług kluczowych i łagodzić ich skutki. Zaraz po sabotażu gazociągów Nord Stream Komisja zaproponowała zalecenie Rady w sprawie przyspieszenia prac nad ochroną infrastruktury krytycznej. Zaproponowano poprawę koordynacji reagowania na incydenty i kryzysy w ramach planu dotyczącego infrastruktury krytycznej. Ponadto grupa zadaniowa UE-NATO ds. odporności infrastruktury krytycznej, która powstała w marcu 2023 r., przedstawiła 29 czerwca ostateczne sprawozdanie z oceny, w którym przedstawiono bieżące wyzwania w zakresie bezpieczeństwa i ukierunkowane zalecenia dotyczące wzmocnienia odporności infrastruktury krytycznej.  Dzisiejszy wniosek to kolejny etap tych działań, który polega na uzupełnieniu instrumentów kryzysowych na szczeblu UE.  Uzupełniany jest również obowiązujący plan w dziedzinie cyberbezpieczeństwa oraz protokół UE do celów przeciwdziałania zagrożeniom hybrydowym. 

Aby zapewnić ukierunkowane, proporcjonalne i skuteczne podejście, plan wskazuje działania, które państwa członkowskie mogą zastosować w przypadku poważnych incydentów związanych z infrastrukturą krytyczną.

Plan służy osiągnięciu następujących trzech głównych celów w reakcji na znaczący incydent związany z infrastrukturą krytyczną:

    Poprawa wspólnej orientacji sytuacyjnej przez lepsze zrozumienie znaczącego incydentu związanego z infrastrukturą krytyczną w państwach członkowskich, jego przyczyn i potencjalnych konsekwencji dla wszystkich zainteresowanych stron na poziomach operacyjnym i strategicznym/politycznym.

    Zapewnienie skoordynowanej komunikacji publicznej w celu zminimalizowania rozbieżności w komunikatach podawanych do wiadomości publicznej po wystąpieniu znaczącego incydentu związanego z infrastrukturą krytyczną. Jasna komunikacja publiczna jest również ważnym narzędziem walki z dezinformacją.

    Skuteczna reakcja dzięki poprawie reagowania państw członkowskich i współpracy państw członkowskich między sobą oraz z odpowiednimi instytucjami, organami, urzędami i agencjami Unii złagodzi skutki znaczącego incydentu związanego z infrastrukturą krytyczną i umożliwi szybkie przywrócenie usług kluczowych.

Plan można zastosować, jeżeli:

(i) incydent ma znaczący skutek zakłócający w przypadku usług na rzecz co najmniej sześciu państw członkowskich lub w co najmniej sześciu państwach członkowskich,

(ii) incydent ma znaczący skutek zakłócający w co najmniej dwóch państwach członkowskich i wymagana jest terminowa koordynacja polityki w zakresie reagowania na szczeblu Unii ze względu na szeroki i znaczący wpływ incydentu o znaczeniu technicznym lub politycznym.

W planie wskazano szereg działań, które mogą zostać podjęte na szczeblu UE w ramach reagowania na znaczący incydent związany z infrastrukturą krytyczną. Są to np. wsparcie dla dotkniętych incydentem państw członkowskich przez wymianę informacji, organizacja spotkań ekspertów, przygotowanie sprawozdań z orientacji sytuacyjnej, koordynacja komunikacji publicznej i reagowania. Skoordynowana reakcja może również obejmować wsparcie techniczne ze strony innych państw członkowskich lub odpowiednich instytucji, organów i agencji UE, na wniosek państw członkowskich dotkniętych incydentem, a także uruchomienie unijnych mechanizmów koordynacji w sytuacjach kryzysowych i wykorzystanie instrumentów UE. Dla wszystkich zaangażowanych podmiotów przewidziano punkty kontaktowe w sprawach związanych z planem dotyczącym infrastruktury krytycznej. Państwa członkowskie dotknięte znaczącym incydentem związanym z infrastrukturą krytyczną będą dzielić się z rotacyjną prezydencją Rady i Komisją odpowiednimi informacjami na temat incydentu. Zalecenie przewiduje, że państwa członkowskie, Rada, Komisja oraz, w stosownych przypadkach, ESDZ i odpowiednie organy, urzędy i agencje UE powinny bez zwłoki zastosować plan w każdym przypadku wystąpienia znaczącego incydentu związanego z infrastrukturą krytyczną.

Od prawie 15 lat UE ma ramy prawne i polityczne dotyczące ochrony infrastruktury krytycznej. Zostały one zaktualizowane wraz z przyjęciem dyrektywy w sprawie odporności podmiotów krytycznych (dyrektywy CER), która weszła w życie w styczniu 2023 r. W obecnym kontekście bezpieczeństwa 8 grudnia 2022 r. na wniosek Komisji przyjęte zostało zalecenie Rady w sprawie ogólnounijnego skoordynowanego podejścia do kwestii wzmocnienia odporności infrastruktury krytycznej. W zaleceniu tym Rada podkreśliła między innymi potrzebę zapewnienia na szczeblu Unii skoordynowanej i skutecznej odpowiedzi na zagrożenia dla świadczenia usług kluczowych. Rada zwróciła się do Komisji o opracowanie „planu działania dotyczącego skoordynowanej reakcji na zakłócenia infrastruktury krytycznej o istotnym znaczeniu transgranicznym”.

25 lipca 2023 r. Komisja przyjęła rozporządzenie delegowane ustanawiające wykaz usług kluczowych w tych sektorach. Na podstawie tego wykazu państwa członkowskie muszą przeprowadzić oceny ryzyka, a następnie zidentyfikować swoje podmioty krytyczne.

Źródło: Komisja Europejska.

Komisja zaproponowała dziś w komunikacie konkretne działania mające na celu dalszą cyfryzację koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w Europie. Określono w nim, co należy zrobić, aby uprościć i przyspieszyć usługi zabezpieczenia społecznego za granicą przez pełne wykorzystanie narzędzi cyfrowych i zmniejszenie obciążeń administracyjnych dla obywateli i przedsiębiorstw.

Poprawi się w ten sposób wymiana informacji między krajowymi instytucjami zabezpieczenia społecznego oraz przyspieszy się uznawanie i przyznawanie świadczeń za granicą. Ułatwi to Europejczykom mieszkanie, pracę i podróżowanie za granicą, a przedsiębiorstwom ułatwi prowadzenie działalności w innych krajach UE. Administracje krajowe będą mogły łatwiej koordynować zabezpieczenia społeczne ponad granicami.

Pomimo wcześniejszych inicjatyw ułatwiających transgraniczny przepływ informacji dotyczących zabezpieczenia społecznego instytucje krajowe, świadczeniodawcy i inspektoraty pracy nadal napotykają trudności w dostępie do danych i ich wymianie ze względu na niewystarczającą interoperacyjność systemów krajowych. Ponoszone są również koszty, na przykład przy wydawaniu i weryfikowaniu uprawnień do świadczeń.

W dzisiejszym komunikacie podsumowano dotychczasowe postępy w cyfryzacji koordynacji zabezpieczenia społecznego, przedstawiono bieżące inicjatywy w tej dziedzinie oraz zaproponowano przyszłe działania w pełni wykorzystujące atuty cyfryzacji.

Komisja wzywa państwa członkowskie do:

    przyspieszenia wdrożenia systemu elektronicznej wymiany informacji dotyczących zabezpieczenia społecznego (EESSI) w administracji krajowej, tak aby do końca 2024 r. był on w pełni operacyjny w całej Europie. EESSI umożliwia cyfryzację wymiany informacji między krajowymi instytucjami zabezpieczenia społecznego i pomoże w odejściu od papierowych, czasochłonnych i uciążliwych procedur.

    realizacji większej liczby procedur koordynacji zabezpieczenia społecznego w pełni online, aby jeszcze bardziej ułatwić Europejczykom przemieszczanie się i pracę za granicą oraz zapewnić im szybki dostęp do świadczeń. Państwa członkowskie mogą skorzystać z rozporządzenia w sprawie jednolitego portalu cyfrowego, które ma zapewnić obywatelom i przedsiębiorstwom dostęp online do ważnych procedur administracyjnych najpóźniej do 12 grudnia 2023 r.

    pełnego zaangażowania się w pilotaż w ramach europejskiego dowodu zabezpieczenia społecznego (ESSPASS) i analizę uproszczeń w wydawaniu i weryfikacji uprawnień do świadczeń zabezpieczenia społecznego w wymiarze transgranicznym.

    prac nad wprowadzeniem unijnych portfeli tożsamości cyfrowej (EUDI), które umożliwią obywatelom UE korzystanie z cyfrowych wersji dokumentów uprawniających do świadczeń, takich jak europejska karta ubezpieczenia zdrowotnego (EKUZ), co ułatwi instytucjom zabezpieczenia społecznego, inspekcjom pracy i świadczeniodawcom natychmiastową weryfikację tych dokumentów.

Komisja będzie wspierać państwa członkowskie UE we wdrażaniu tych działań, udziale jąć pomocy technicznej, m.in. za pośrednictwem Instrumentu Wsparcia Technicznego, i udostępniające finansowanie unijne, np. w ramach programu „Cyfrowa Europa”, InvestEU, Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz Europejskiego Funduszu Społecznego Plus.

Europejski Urząd ds. Pracy będzie również odgrywać aktywną rolę, gromadząc przykłady najlepszych praktyk i ułatwiając regularną wymianę informacji między organami krajowymi.

 

Komisja zwraca się do Parlamentu Europejskiego i Rady o poparcie podejścia przedstawionego w komunikacie oraz wzywa państwa członkowskie i wszystkie zainteresowane strony do współpracy w realizacji działań. Komisja będzie wspierać i monitorować wdrażanie komunikatu podczas corocznych spotkań z przedstawicielami krajowymi.

Przyspieszenie cyfryzacji w zakresie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego jest również ważne w kontekście toczących się negocjacji współprawodawców w sprawie przeglądu unijnych przepisów dotyczących koordynacji zabezpieczenia społecznego. Komisja wzywa Parlament Europejski i Radę do szybkiego osiągnięcia porozumienia w sprawie tego przeglądu i modernizacji ram prawnych. Będzie nadal wspierać współprawodawców w realizacji tego celu.

Obywatele UE mają prawo podróżować do innych krajów UE, jak również w nich pracować i mieszkać. W 2021 r. 16 mln osób z UE, Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG)/Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) i Szwajcarii mieszkało lub pracowało w innym państwie UE, EOG/EFTA i Szwajcarii. Przepisy UE (rozporządzenie nr 883/2004 i wykonawcze rozporządzenie nr 987/2009) chronią prawa do zabezpieczenia społecznego osób przemieszczających się po Europie, na przykład w odniesieniu do opieki zdrowotnej, świadczeń rodzinnych i emerytur, oraz zapewniają im jak najszybszy dostęp do świadczeń w całej UE.

W 2021 r. około 235 mln osób w Europie posiadało europejską kartę ubezpieczenia zdrowotnego (EKUZ), która pomogła im uzyskać nieprzewidziane niezbędne wsparcie medyczne podczas pobytu za granicą. Ponadto wypłacano świadczenia 6 mln emerytów mieszkającym w innym kraju. Ponadto administracje krajowe otrzymały 3,6 mln wniosków o potwierdzenie objęcia zabezpieczeniem społecznym w sytuacjach transgranicznych.

Dzięki systemowi elektronicznej wymiany informacji dotyczących zabezpieczenia społecznego (EESSI) od 2019 r. instytucje zabezpieczenia społecznego w państwach członkowskich rozpatrują szybciej i bezpieczniej 16,5 mln spraw dotyczących zabezpieczenia społecznego dotyczących osób podróżujących, mieszkających, studiujących lub pracujących w innym kraju UE. Co miesiąc wymienianych jest w nim 2,5 mln wiadomości elektronicznych.

Obecnie 12 instytucji państw członkowskich prowadzi pilotaż projektu ESSPASS, który polega na cyfrowym wydawaniu i weryfikacji uprawnień obywateli do zabezpieczenia społecznego w wymiarze transgranicznym, takich jak „dokument przenośny A1” na potrzeby pracy i EKUZ na potrzeby opieki zdrowotnej.

Źródło: Komisja Europejska.

Komisja Europejska przedstawiła dziś wniosek ustawodawczy, który ułatwi osobom z niepełnosprawnościami dostęp do prawa do swobodnego przemieszczania się poprzez umożliwienie im, na równych zasadach, dostępu do specjalnych warunków, preferencyjnego traktowania i prawa do parkowania podczas pobytu w innym państwie członkowskim. W przedstawionym dziś wniosku Komisji wprowadzono ujednoliconą europejską kartę osoby z niepełnosprawnością i ulepszono dotychczasową europejską kartę parkingową dla osób z niepełnosprawnościami. Obie karty będą uznawane w całej UE.

Gdy podczas pobytu za granicą, w innym państwie członkowskim, status danej osoby jako osoby z niepełnosprawnością nie jest uznawany, nie może ona korzystać ze specjalnych warunków i preferencyjnego traktowania, takich jak bezpłatny dostęp lub pierwszeństwo dostępu, obniżone opłaty i pomoc osobista. Aby zaradzić temu problemowi, Komisja proponuje utworzenie ujednoliconej europejskiej karty osoby z niepełnosprawnością.

Europejska karta osoby z niepełnosprawnością będzie służyć jako uznany dowód niepełnosprawności w całej UE, zapewniając równy dostęp do specjalnych warunków i preferencyjnego traktowania w zakresie usług publicznych i prywatnych, takich jak transport, wydarzenia kulturalne, muzea, ośrodki rekreacyjne i sportowe lub parki rozrywki. Będzie wydawana przez właściwe organy krajowe i będzie uzupełniać istniejące karty lub zaświadczenia krajowe.

Dla wielu osób z niepełnosprawnościami transport samochodem prywatnym jest najlepszym lub jedynym możliwym środkiem samodzielnej podróży i sposobem poruszania się – stanowi o ich niezależności. Dzięki proponowanym ulepszeniom dotychczasowej europejskiej karty parkingowej osoby z niepełnosprawnościami zyskają prawa do parkowania w innym państwie członkowskim przysługujące mieszkańcom. Karta ta będzie miała wiążący wspólny format, który zastąpi krajowe karty parkingowe dla osób z niepełnosprawnościami, i będzie uznawana w całej UE.

Aby zwiększyć łatwość korzystania z kart i zmniejszyć obciążenie administracyjne proponowana dyrektywa wprowadzi następujące wymogi dla państw członkowskich:

    Karty muszą być dostępne w wersji zarówno fizycznej, jak i cyfrowej.

    Warunki i zasady wydawania i odbierania kart muszą być publicznie dostępne w przystępnych formatach.

    Usługodawcy muszą udzielać informacji o specjalnych warunkach i preferencyjnym traktowaniu osób z niepełnosprawnościami w przystępnych formatach.

Aby zagwarantować przestrzeganie przepisów, państwa członkowskie muszą umożliwić osobom z niepełnosprawnościami, ich organizacjom przedstawicielskim i właściwym organom publicznym ewentualne wystąpienie do sądu na mocy prawa krajowego. Po przeniesieniu przepisów dyrektywy do tego prawa, w razie wystąpienia naruszenia jej przepisów państwa członkowskie będą musiały nałożyć karę pieniężną i zastosować środki naprawcze.

Wniosek Komisji zostanie poddany debacie w Parlamencie Europejskim i w Radzie. We wniosku przewidziano, że po przyjęciu dyrektywy państwa członkowskie będą miały 18 miesięcy na przeniesienie jej przepisów do prawa krajowego.

Wnioskowaną dyrektywę ustanawiającą europejską kartę osoby z niepełnosprawnością i europejską kartę parkingową dla osób z niepełnosprawnościami zapowiedziano w unijnej strategii na rzecz praw osób z niepełnosprawnościami na lata 2021–2030. Wniosek przyczynia się do wdrożenia przez UE Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych, której stroną są UE i wszystkie jej państwa członkowskie (UNCRPD). UNCRPD nakłada na państwa-strony obowiązek uznawania praw osób z niepełnosprawnościami do swobodnego przemieszczania się na równych zasadach z innymi osobami. Państwa-strony wzywa się również do wprowadzenia skutecznych środków w celu zapewnienia osobom z niepełnosprawnościami mobilności osobistej przy możliwie największej niezależności, w tym poprzez ułatwienie osobistej mobilności osób z niepełnosprawnościami w dogodny dla nich sposób i w wybranym przez nie czasie oraz po przystępnych cenach. Wniosek jest również zgodny z zasadami równości szans i włączenia osób z niepełnosprawnościami zawartymi w Europejskim filarze praw socjalnych.

Inicjatywa opiera się na wynikach projektu pilotażowego dotyczącego europejskiej karty osoby z niepełnosprawnością, realizowanego w latach 2016 - 2018 r. w Belgii, na Cyprze, w Estonii, Finlandii, we Włoszech, na Malcie, w Rumunii i Słowenii. Uwzględniono w niej również opinie wyrażone w trakcie niedawnych konsultacji publicznych, podczas których nadesłano ponad 3 300 odpowiedzi, z których 78% pochodziło od osób z niepełnosprawnościami.

Źródło: Komisja Europejska.

Komisja przyjęła wczoraj wniosek mający na celu ułatwienie transgranicznej działalności stowarzyszeń nienastawionych na zysk w UE. Poprawi to funkcjonowanie rynku wewnętrznego poprzez usunięcie barier prawnych i administracyjnych dla stowarzyszeń nienastawionych na zysk, które prowadzą działalność lub zamierzają prowadzić działalność w co najmniej dwóch państwach członkowskich, promując tym samym rolę, jaką stowarzyszenia nienastawione na zysk odgrywają w generowaniu gospodarczej i społecznej wartości w UE, i umożliwiając im równe warunki działania.

Obecnie, jeżeli stowarzyszenia nienastawione na zysk prowadzą działalność w innym państwie członkowskim niż to, w którym mają siedzibę, nie otrzymują jednolitego uznania swojej osobowości prawnej i zdolności i często muszą zarejestrować się po raz drugi, a nawet utworzyć nowy podmiot prawny w tym państwie członkowskim. Szacuje się, że dzięki nowym przepisom około 310 000 stowarzyszeń nienastawionych na zysk, które stykają się z tymi przeszkodami, prowadząc działalność w innym kraju, zmniejszy koszty administracyjne o nawet 770 mln euro rocznie, potencjalnie osiągając 8,5 mld euro oszczędności w okresie 15 lat. Ponadto oczekuje się, że około 185 000 stowarzyszeń nienastawionych na zysk będzie potencjalnie angażować się w działalność transgraniczną, jeżeli zidentyfikowane bariery, o których mowa we wniosku, zostaną usunięte. Mogłyby one wygenerować do 4,2 mld euro wartości dodanej w okresie 15 lat.

Wniosek Komisji wprowadza dodatkową formę prawną europejskiego stowarzyszenia transgranicznego (ECBA) do krajowych systemów prawnych państw członkowskich, która została opracowana specjalnie do celów transgranicznych i zmniejszy obciążenia prawne i administracyjne związane z uznawaniem i zakładaniem stowarzyszeń nienastawionych na zysk prowadzących działalność w innym państwie członkowskim. Po utworzeniu w jednym państwie członkowskim ECBA będzie automatycznie uznawana i będzie mogła angażować się w działalność we wszystkich państwach członkowskich, w tym w działalność gospodarczą, co pozwoli stowarzyszeniom non-profit uwolnić swój pełny potencjał społeczny i gospodarczy w UE. ECBA będą współistnieć z innymi stowarzyszeniami krajowymi na szczeblu państw członkowskich. W kwestiach nieobjętych proponowaną dyrektywą, takich jak opodatkowanie, państwa członkowskie traktują ECBA w taki sam sposób jak porównywalne krajowe stowarzyszenia nienastawione na zysk, z poszanowaniem tradycji państw członkowskich w tych dziedzinach i bez wpływu na istniejące stowarzyszenia.

Nowe przepisy:

    Ustanowienie w każdym państwie członkowskim nowej formy prawnej stowarzyszeń nienastawionych na zysk specjalnie zaprojektowanej do celów transgranicznych (ECBA), obok istniejących krajowych form prawnych.

    Umożliwienie automatycznego uznawania tej nowej formy prawnej w całej Unii po zarejestrowaniu ECBA w jednym państwie członkowskim, dzięki „certyfikatowi” ECBA

    Zapewnienie zharmonizowanych przepisów dotyczących przenoszenia siedziby statutowej, co umożliwi stowarzyszeniom non-profit pełne korzystanie ze swobody przedsiębiorczości oraz swobody świadczenia usług, towarów i kapitału w Unii.

    Zapewnienie, aby ECBA w pełni korzystały z zalet rynku wewnętrznego, niezależnie od państwa członkowskiego rejestracji, poprzez bezpłatny i niedyskryminacyjny dostęp do finansowania publicznego w każdym państwie członkowskim, w którym prowadzą działalność.

Wraz z proponowaną dyrektywą Komisja przyjęła również rozporządzenie o charakterze technicznym zmieniające rozporządzenia w sprawie systemu wymiany informacji na rynku wewnętrznym (IMI) i jednolitego portalu cyfrowego, aby umożliwić współpracę i wymianę informacji między właściwymi organami za pośrednictwem systemu IMI oraz prowadzić operacje cyfrowe za pośrednictwem jednolitego portalu cyfrowego umożliwiającego publiczny dostęp do informacji o ECBA.

Wniosek zostanie przedłożony do przyjęcia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Po przyjęciu dyrektywy państwa członkowskie będą miały dwa lata na przeniesienie jej przepisów do prawa krajowego.

Stowarzyszenia nienastawione na zysk tworzą wartość gospodarczą i społeczną w całej Unii i prowadzą działalność w kluczowych sektorach, takich jak zdrowie, opieka i usługi społeczne, kultura, usługi zatrudnienia, sport, badania i rozwój oraz edukacja. W państwach członkowskich UE istnieje 3,8 mln stowarzyszeń nienastawionych na zysk, które odpowiadają za 2,9 proc. PKB UE.

Uznając potrzebę stworzenia sprzyjającego otoczenia dla trzeciego sektora, wniosek wynika z rezolucji Parlamentu Europejskiego zawierającej zalecenia dla Komisji w sprawie statusu europejskich stowarzyszeń transgranicznych i organizacji niekomercyjnych, przyjętej 17 lutego 2022 r.

Wniosek wpisuje się w szersze cele polityczne Europejskiego Zielonego Ładu i cyfrowej dekady 2030 i obejmuje priorytet polityczny gospodarki służącej ludziom. Wniosek przyczynia się do realizacji celów planu działania na rzecz gospodarki społecznej i jest powiązany z niektórymi z jego działań, takimi jak wniosek dotyczący zalecenia Rady w sprawie opracowania warunków ramowych gospodarki społecznej w państwach członkowskich oraz dwa dokumenty robocze służb Komisji w sprawie odpowiednich ram opodatkowania podmiotów gospodarki społecznej oraz w sprawie niedyskryminacyjnego opodatkowania organizacji charytatywnych i ich darczyńców: zasady wynikające z orzecznictwa Unii.

Źródło: Komisja Europejska.

Komisja przyjęła dziś wniosek dotyczący uprawnień do połowów w Morzu Bałtyckim na 2024 r. w odpowiedzi na ocenę naukową, która wskazuje, że kilka łowisk znajduje się w tragicznej sytuacji.

Komisja zaproponowała dziś całkowite dopuszczalne połowy (TAC) i kwoty w odniesieniu do trzech z dziesięciu stad zarządzanych w Morzu Bałtyckim. Pozostałe propozycje kwot zostaną opracowane na późniejszym etapie. Komisja proponuje zwiększenie uprawnień do połowów łososia w Zatoce Fińskiej o 7 %, proponując jednocześnie zmniejszenie połowów łososia w basenie głównym o 15 % oraz zmniejszenie połowów śledzia atlantyckiego w Zatoce Ryskiej o 20 %.

Jeżeli chodzi o pozostałe stada w Bałtyku (dorsz zachodni, dorsz wschodni, zachodni śledź, śledź Botnicki, śledź środkowy, szprot i gładzica), Komisja zwróciła się do Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) o dodatkowe informacje w celu lepszego uwzględnienia faktu, że dorsz łowi się razem z płastugokształtnymi i śledziem wraz ze szprotem.

Naukowcy szacują, że od początku lat 90. wielkość stada śledzia atlantyckiego w środkowej części Morza Bałtyckiego kształtuje się na poziomie zbliżonym lub niższym. Liczebność stada śledzia botnickiego spadła poniżej poziomu zdrowego ze względu na mniejszą liczbę młodych ryb i mniejsze rozmiary starszych ryb. W związku z tym Komisja proponuje zamknięcie ukierunkowanych połowów obu stad oraz utrzymanie zamknięcia ukierunkowanych połowów dorsza, śledzia atlantyckiego i łososia atlantyckiego w większości basenu głównego.

Komisja zaproponuje ustalenie TAC przyłowu dla dorsza atlantyckiego w zachodniej części Morza Śródziemnego, dorsza atlantyckiego we wschodniej części Morza Śródziemnego, śledzia atlantyckiego w zachodniej części Morza Bałtyckiego, śledzia atlantyckiego w Botnii i śledzia atlantyckiego w środkowej części Morza Bałtyckiego na podstawie dodatkowych informacji spodziewanych jesienią. Niniejszy wniosek umożliwi statkom wyładunek nieuniknionych połowów każdego z tych słabych stad podczas połowów gładzicy lub szprota.

Proponowane TAC opierają się na najlepszych dostępnych opiniach naukowych ICES i są zgodne z wieloletnim planem zarządzania dla Morza Bałtyckiego przyjętym w 2016 r. przez Parlament Europejski i Radę. Poniżej znajduje się szczegółowa tabela.

W odniesieniu do dorsza atlantyckiego we wschodniej części Morza Bałtyckiego Komisja zamierza utrzymać limit połowowy dla nieuniknionych przyłowów oraz wszystkie środki towarzyszące określone w. Ponadto Komisja proponuje zniesienie wyłączenia z zamknięcia tarła w odniesieniu do niektórych połowów śledzia. Pomimo środków podjętych od 2019 r., kiedy to naukowcy po raz pierwszy ostrzegali o złym stanie dorsza, sytuacja nie uległa jeszcze poprawie.

Stan dorsza atlantyckiego w zachodniej części Morza Bałtyckiego jest słaby, a biomasa była na najniższym poziomie w 2022 r. Wynika to prawdopodobnie ze znacznej śmiertelności naturalnej, której naukowcy nie są jeszcze w stanie w pełni zrozumieć. Komisja proponuje zatem utrzymanie TAC ograniczonego do nieuniknionych przyłowów i wszystkich środków towarzyszących od 2023 r., ale usunięcie połowów rekreacyjnych i wyłączenia z zakazu tarła w odniesieniu do niektórych połowów śledzia atlantyckiego.

Wielkość stada śledzia atlantyckiego w zachodniej części Morza Bałtyckiego utrzymuje się poniżej poziomów zdrowych. Komisja proponuje utrzymanie TAC ograniczonego do nieuniknionych przyłowów oraz zniesienie wyłączenia dla łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego.

 

W odniesieniu do śledzia atlantyckiego w Zatoce Botnickiej Komisja proponuje również zamknięcie połowów ukierunkowanych i ustalenie TAC ograniczonego do nieuniknionych przyłowów. W ocenie naukowej stwierdzono, że prawdopodobieństwo spadku liczebności stada poniżej minimalnego poziomu przekraczałoby 5 % nawet w przypadku braku połowów.

Wielkość stada śledzia atlantyckiego w środkowej części Morza Bałtyckiego spadła poniżej poziomów minimalnych. Komisja proponuje zatem zamknięcie połowów ukierunkowanych i ograniczenie TAC do nieuniknionych przyłowów. W związku z tym, inaczej niż wcześniej, połowy śledzia atlantyckiego w środkowej części Morza Bałtyckiego w Zatoce Ryskiej nie powinny już być włączane do uprawnień do połowów śledzia atlantyckiego w Zatoce Ryskiej. Wynikające z tego opinie naukowe wskazują na spadek o 23 %, ale Komisja proponuje ograniczenie tego spadku do 20 %, ponieważ stado jest zdrowe.

Chociaż opinie naukowe pozwoliłyby na znaczny wzrost, Komisja zachowuje ostrożność, głównie w celu ochrony dorsza, który jest nieuniknionym przyłowem gładzicy. Jednocześnie wkrótce zostaną wdrożone nowe środki mające na celu ograniczenie przyłowów dorsza za pomocą alternatywnych narzędzi połowowych. Komisja zwróciła się zatem do ICES o dodatkowe informacje przed zaproponowaniem TAC.

Opinie naukowe dotyczące szprota zaleca niewielki spadek połowów. Szprot jest jednak poławiany razem ze śledziem – zwłaszcza śledziem centralnym – którego biomasa jest niższa od poziomów minimalnych. W związku z tym poziom połowów musi uwzględniać ten czynnik. Przed zaproponowaniem TAC Komisja zwróciła się również do ICES o dodatkowe informacje.

Stan poszczególnych populacji łososia rzecznego w dorzeczu jest bardzo zróżnicowany, przy czym niektóre z nich pozostają słabe, a inne zdrowe. Aby osiągnąć zdrowe poziomy, ICES zaleciła dwa lata temu zamknięcie wszystkich połowów łososia w basenie głównym. Jednocześnie ICES oceniła możliwość utrzymania niektórych połowów w okresie letnim w wodach przybrzeżnych Zatoki Botnickiej i Morza Alandzkiego. ICES utrzymała zasadę swojej opinii, ale ograniczyła obszar geograficzny do Zatoki Botnickiej i obniżyła związany z tym poziom połowów. W związku z tym Komisja proponuje odpowiednie dostosowanie uprawnień do połowów i towarzyszących im przepisów.

Na podstawie tych wniosków państwa UE podejmą ostateczną decyzję w sprawie określenia maksymalnych ilości najważniejszych gatunków ryb handlowych, które można poławiać w basenie Morza Bałtyckiego. Rada przeanalizuje wniosek Komisji z myślą o jego przyjęciu na posiedzeniu ministerialnym w dniach 23–24 października.

Wniosek dotyczący uprawnień do połowów jest częścią podejścia Unii Europejskiej do dostosowania poziomów połowów do długoterminowych celów zrównoważonego rozwoju, nazywanych maksymalnym podtrzymywalnym połowem (MSY), zgodnie z ustaleniami Rady i Parlamentu Europejskiego w ramach wspólnej polityki rybołówstwa. Wniosek Komisji jest również zgodny z zamierzeniami politycznymi wyrażonymi w komunikacie Komisji „Zrównoważone rybołówstwo w UE: aktualna sytuacja i kierunki na 2024 r.” oraz z wieloletnim planem zarządzania zasobami dorsza atlantyckiego, śledzia i szprota w Morzu Bałtyckim.

Obecna sytuacja jest trudna dla rybaków i kobiet jako dawniej ważnych zasobów handlowych (dorsz zachodni i wschodni; stado śledzia zachodniego, środkowego i botnickiego; oraz łosoś w południowej części Morza Bałtyckiego i rzekach) również znajdują się pod dodatkową presją, w szczególności ze względu na utratę siedlisk spowodowaną degradacją środowiska zarówno w wodach śródlądowych, jak i w samym Morzu Bałtyckim. Aby pomóc rybakom i kobietom na Morzu Bałtyckim, państwa członkowskie i regiony przybrzeżne mogą wykorzystać Europejski Fundusz Społeczny Plus do wdrażania środków na rzecz uczenia się przez całe życie i rozwoju umiejętności.

Morze Bałtyckie jest najbardziej zanieczyszczonym morzem w Europie. Ma na nią wpływ utrata różnorodności biologicznej, zmiana klimatu, eutrofizacja, przełowienie i wysoki poziom zanieczyszczeń, takich jak produkty farmaceutyczne i odpady. Zaniepokojona tą sytuacją Komisja Europejska organizuje drugą edycję konferencji „Nasz Bałtyk” w Palangi (Litwa) 29 września 2023 r. To wydarzenie wysokiego szczebla zgromadzi ministrów z ośmiu krajów UE otaczających Morze Bałtyckie (Dania, Niemcy, Estonia, Łotwa, Litwa, Polska, Finlandia i Szwecja).

Źródło: Komisja Europejska.

Komisja Europejska przyjęła 17 sierpnia 2023 r. zasady regulujące wdrażanie mechanizmu dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO2 (CBAM) w okresie przejściowym, który rozpoczyna się 1 października bieżącego roku i potrwa do końca 2025 r.

W opublikowanym rozporządzeniu wykonawczym określono obowiązki sprawozdawcze mające zastosowanie do unijnych importerów towarów objętych CBAM w okresie przejściowym, a także metodykę obliczania emisji wbudowanych uwalnianych w procesie produkcji towarów objętych CBAM w tym okresie.

W okresie przejściowym CBAM przedsiębiorstwa handlowe będą jedynie musiały składać sprawozdania na temat emisji wbudowanych związanych z importem towarów objętych CBAM bez opłacania wyrównania finansowego. Zapewni to przedsiębiorstwom czas na przygotowanie i planowanie oraz umożliwi finalne dopracowanie metodyki do 2026 r.

Aby pomóc zarówno importerom w UE, jak i producentom w państwach trzecich, Komisja opublikowała również wytyczne dotyczące praktycznych aspektów wdrażania nowych zasad. Jednocześnie trwają prace nad specjalnymi narzędziami informatycznymi mającymi pomóc importerom w dokonywaniu tych obliczeń i ich zgłaszaniu, a także opracowywane są materiały szkoleniowe, webinaria i instrukcje mające pomóc przedsiębiorstwom w momencie rozpoczęcia stosowania mechanizmu w okresie przejściowym. Wprawdzie importerzy są zobowiązani do gromadzenia danych za czwarty kwartał już od 1 października 2023 r., to pierwsze sprawozdanie należy przedłożyć dopiero do 31 stycznia 2024 r.

Rozporządzenie wykonawcze, zanim zostało przyjęte przez Komisję, było przedmiotem konsultacji publicznych, a następnie zostało zatwierdzone przez komitet CBAM składający się z przedstawicieli państw członkowskich UE. CBAM jest jednym z głównych filarów ambitnego unijnego programu „Gotowi na 55” i przełomowym narzędziem UE w walce z ucieczką emisji gazów cieplarnianych. Ucieczka emisji ma miejsce, gdy przedsiębiorstwa z siedzibą w UE przenoszą wysokoemisyjną produkcję za granicę, aby skorzystać z niższych standardów, lub gdy produkty unijne zastępuje się importowanymi produktami o większej emisji dwutlenku węgla, co z kolei osłabia efekty naszych działań w dziedzinie klimatu.

Źródło: Komisja Europejska.

Komisja Europejska i Wysoki Przedstawiciel przyjęli dziś 25. sprawozdanie roczne dla Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rozwoju sytuacji politycznej i gospodarczej w Specjalnym Regionie Administracyjnym Hongkong. Sprawozdanie dotyczy sytuacji w 2022 r.

W 2022 r. przypada 25. rocznica przekazania Hongkongu Chinom oraz druga rocznica nałożenia na Hongkong ustawy o bezpieczeństwie narodowym. Ze sprawozdania wynika, że nadal postępuje proces ograniczania wysokiego stopnia autonomii Hongkongu, zasad demokracji oraz podstawowych wolności, które miały być chronione co najmniej do 2047 r. Zmiany te podają w wątpliwość zobowiązanie Chin do przestrzegania zasady „jeden kraj, dwa systemy”.

W ciągu roku organy ścigania nadal przeprowadzały aresztowania ze względów bezpieczeństwa narodowego. Na dzień 31 grudnia 2022 r. na mocy ustawy o bezpieczeństwie narodowym i innych przepisów dotyczących bezpieczeństwa aresztowano 236 osób, a 145 osób i 5 przedsiębiorstw usłyszało zarzuty. Wskaźnik skazań wynosił 100 %. Wiele osób oczekiwało na proces, w tym 47 działaczy prodemokratycznych, którzy wzięli udział w prawyborach, członkowie rozwiązanego obecnie Hongkońskiego Sojuszu Wsparcia Patriotycznych Ruchów Demokratycznych w Chinach oraz Jimmy Lai. Wiele z tych osób przebywa w areszcie od stycznia 2021 r., w niektórych przypadkach w celach izolacyjnych. W 2022 r. często powoływano się na ustawę o zakazie podburzania z czasów kolonialnych. Na podstawie tej ustawy Departament Bezpieczeństwa Narodowego policji dokonuje około jednej piątej aresztowań. 1 listopada na podstawie tej ustawy aresztowano jednego obywatela UE.

W czwartym przeglądzie okresowym w ramach Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych w Hongkongu Komitet Praw Człowieka ONZ wezwał Hongkong do uchylenia obowiązującej ustawy o bezpieczeństwie narodowym. Komitet podkreślił obawy dotyczące możliwości przekazywania spraw z Hongkongu do Chin kontynentalnych (które nie są stroną paktu) w celu przeprowadzenia dochodzenia, wszczęcia postępowania, prowadzenia rozprawy sądowej i wykonania kary.

W 2022 r. odnotowano znaczny regres, jeśli chodzi o wolność prasy. Aresztowano dziennikarzy i stawiano im zarzuty, a liczne niezależne media zaprzestały działalności. W 2022 r. w światowym rankingu wolności prasy Reporterów bez Granic Hongkong zajmował 148. miejsce (na 180) – jest to spadek o 68 miejsc w porównaniu z poprzednim rokiem.

Po reformie ordynacji wyborczej w 2021 r., która miała sprawić, że „Hongkongiem rządzić będą patrioci”, 8 maja odbyły się pierwsze wybory szefa administracji. Były funkcjonariusz policji i główny sekretarz ds. administracji John Lee był jedynym kandydatem w wyborach. Otrzymał on 99,2 proc. ważnych głosów i został zaprzysiężony 1 lipca.

W sprawozdaniu rocznym podkreślono również znaczące powiązania handlowe między Unią Europejską a Hongkongiem. 1600 przedsiębiorstw z UE jest nadal największą społecznością przedsiębiorców zagranicznych. UE była trzecim co do wielkości partnerem handlowym Hongkongu, jeśli chodzi o towary. Dwustronny handel usługami między UE a Hongkongiem wzrósł o 25,1 proc. Również dwustronne inwestycje między UE i Hongkongiem nadal były na wysokim poziomie.

Gospodarka Hongkongu ponownie wpadła w recesję w 2022 r., mimo że ograniczenia związane z podróżą i ochroną zdrowia były stopniowo luzowane w drugiej połowie roku. W skali światowej Hongkong pozostawał trzecim co do wielkości celem inwestycyjnym i był piątą co do wielkości gospodarką handlową.

Od czasu przekazania Hongkongu Chińskiej Republice Ludowej, które miało miejsce w 1997 r., Unia Europejska i jej państwa członkowskie uważnie obserwują zmiany polityczne i gospodarcze zachodzące w Specjalnym Regionie Administracyjnym Hongkong, objętym zasadą „jeden kraj, dwa systemy”.

Zgodnie z zobowiązaniem podjętym w 1997 r. wobec Parlamentu Europejskiego co roku Komisja Europejska i Wysoki Przedstawiciel sporządzają sprawozdanie na temat zmian politycznych i gospodarczych zachodzących w Hongkongu.

Środki wprowadzone przez UE i państwa członkowskie w odpowiedzi na ustawę o bezpieczeństwie narodowym w konkluzjach Rady przyjętych w lipcu 2020 r. pozostają w mocy. Ten pakiet środków obejmował:

    przegląd polityki w zakresie azylu, migracji, wiz i pobytu oraz umów o ekstradycji;

    analizę i ograniczenie wywozu newralgicznego sprzętu;

    obserwowanie procesów sądowych; wspieranie społeczeństwa obywatelskiego;

    możliwość uzyskania większej liczby stypendiów i odbycia większej liczby wymian akademickich;

    monitorowanie ekstraterytorialnego wpływu ustawy oraz

    wstrzymanie rozpoczęcia jakichkolwiek nowych negocjacji z Hongkongiem.

Źródło: Komisja Europejska.

Komisja Europejska podjęła dziś decyzję o zarejestrowaniu europejskiej inicjatywy obywatelskiej zatytułowanej „Ochrona i rozwój ukraińskiej kultury, edukacji, języka i tradycji w państwach UE”.

Organizatorzy inicjatywy wzywają Komisję do zintensyfikowania działań wspierających integrację ukraińskich uchodźców w UE. Wzywają również Komisję do zaproponowania nowych przepisów mających na celu zachowanie ukraińskiej kultury, języka, tradycji i dziedzictwa, a także do ustanowienia ogólnoeuropejskiej struktury ośrodków integracji.

Decyzja o rejestracji inicjatywy ma charakter prawny i nie przesądza o ostatecznych prawnych i politycznych wnioskach Komisji w sprawie tej inicjatywy, ani o działaniach, jakie ewentualnie podejmie, jeżeli inicjatywa zyska niezbędne poparcie.

Ponieważ europejska inicjatywa obywatelska spełnia formalne warunki określone w odpowiednich przepisach, Komisja uważa, że jest ona prawnie dopuszczalna. Na tym etapie Komisja nie bada jednak wniosku pod względem merytorycznym.

Od momentu zarejestrowania inicjatywy jej organizatorzy mają sześć miesięcy na rozpoczęcie zbierania podpisów. Jeżeli w ciągu roku europejską inicjatywę obywatelską poprze milion osób z co najmniej siedmiu państw członkowskich, Komisja będzie musiała zareagować. Komisja będzie musiała zadecydować o podjęciu działań w odpowiedzi na wniosek bądź o jego odrzuceniu, przy czym w obu wypadkach będzie zobowiązana przedstawić uzasadnienie.

Europejska inicjatywa obywatelska została wprowadzona Traktatem z Lizbony jako mechanizm, przy pomocy którego obywatele mogą kształtować politykę. Oficjalnie wprowadzono ją w kwietniu 2012 r. Formalna rejestracja europejskiej inicjatywy obywatelskiej otwiera procedurę, w ramach której milion obywateli z co najmniej siedmiu państw członkowskich UE może zwrócić się do Komisji Europejskiej o przedłożenie wniosków ustawodawczych w dziedzinach, w których posiada ona takie uprawnienia. Warunki dopuszczalności są następujące: 1) proponowane działanie nie wykracza w sposób oczywisty poza kompetencje Komisji w zakresie przedkładania wniosku dotyczącego aktu prawnego, 2) nie jest ono oczywistym nadużyciem, nie jest w sposób oczywisty niepoważne, uciążliwe ani 3) sprzeczne z wartościami Unii.

Od czasu wprowadzenia europejskiej inicjatywy obywatelskiej Komisja otrzymała 128 wniosków o zarejestrowanie inicjatyw, z których 103 spełniało warunki konieczne do rejestracji.

Źródło: Komisja Europejska.