Strona startowa

Komisja przedstawiła dziś wniosek ustawodawczy dotyczący rozporządzenia w sprawie bezpieczeństwa zabawek zmieniający obecne przepisy w celu ochrony dzieci przed zagrożeniami związanymi z zabawkami. Zabawki wprowadzane na rynek UE już należą do najbezpieczniejszych na świecie. Proponowane przepisy jeszcze bardziej poprawią tę ochronę, w szczególności przed szkodliwymi chemikaliami. Mają one również na celu zmniejszenie dużej liczby niebezpiecznych zabawek, które są nadal sprzedawane w UE, zwłaszcza przez internet, co wyrówna warunki działania dla firm produkujących zabawki w UE i firm importujących te produkty. Jednocześnie będą nadal zapewniać swobodny przepływ zabawek na jednolitym rynku.

Dzisiejszy wniosek, oparty na obowiązujących przepisach, stanowi aktualizację wymogów bezpieczeństwa, które muszą spełniać zabawki, aby mogły być wprowadzane do obrotu w UE, niezależnie od tego, czy są produkowane w UE, czy gdzie indziej. Przepisy zawarte we wniosku w szczególności:

    zwiększą ochronę przed szkodliwymi chemikaliami: We wniosku nie tylko utrzymano obecny zakaz stosowania substancji rakotwórczych, mutagennych lub działających szkodliwie na rozrodczość, ale również zakazano stosowania w zabawkach innych szkodliwych substancji chemicznych. Wniosek dotyczy chemikaliów, które są szczególnie szkodliwe dla dzieci. Na przykład wprowadzi on zakaz stosowania w zabawkach substancji chemicznych mających wpływ na układ hormonalny (substancje zaburzające funkcjonowanie układu hormonalnego) oraz substancji chemicznych wpływających na układ oddechowy lub substancji toksycznych dla określonych narządów.

    zapewnią skuteczniejsze egzekwowanie przepisów: Wniosek gwarantuje, że w UE będą sprzedawane tylko bezpieczne zabawki. Wszystkie zabawki będą musiały mieć cyfrowy paszport produktu, który będzie zawierał informacje na temat zgodności z przepisami proponowanego rozporządzenia. Importerzy będą musieli przedstawiać cyfrowe paszporty produktu dla wszystkich zabawek na granicach UE, również w przypadku zabawek sprzedawanych przez internet. Nowy system informatyczny będzie sprawdzał wszystkie cyfrowe paszporty produktów na granicach zewnętrznych i identyfikował przesyłki, które wymagają szczegółowych kontroli celnych. Inspektorzy krajowi będą nadal odpowiedzialni za przeprowadzanie kontroli zabawek. Ponadto, jeżeli pojawią się niebezpieczne zabawki stwarzające ryzyko, które nie jest wyraźnie przewidziane w rozporządzeniu, wniosek uprawnia Komisję do zażądania wycofania tych zabawek z rynku.

Zabawki są regulowane dyrektywą 2009/48/WE w sprawie bezpieczeństwa zabawek. Dyrektywa ta określa wymogi bezpieczeństwa, które muszą spełniać zabawki, aby mogły być wprowadzane do obrotu w UE, niezależnie od tego, czy są produkowane w UE, czy w państwach trzecich. Ułatwia to swobodny przepływ zabawek na jednolitym rynku.

Po dokonaniu oceny dyrektywy Komisja stwierdziła jednak niedociągnięcia w praktycznym stosowaniu jej przepisów od czasu jej przyjęcia w 2009 r. W szczególności potrzebny jest wyższy poziom ochrony przed możliwymi zagrożeniami w zabawkach, w szczególności stwarzanymi przez szkodliwe substancje chemiczne. W ocenie stwierdzono również, że należy skuteczniej wdrażać dyrektywę, w szczególności w przypadku sprzedaży przez internet.

Ponadto w unijnej strategii w zakresie chemikaliów na rzecz zrównoważoności wezwano do zwiększenia ochrony konsumentów i grup szczególnie wrażliwych przed najbardziej szkodliwymi chemikaliami. W związku z tym Komisja przedstawia nowe przepisy, aby zagwarantować, że w UE sprzedawane będą wyłącznie bezpieczne zabawki.

Źródło: Komisja Europejska.

Unia Europejska przedstawiła swój pierwszy dobrowolny przegląd realizacji agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 na forum Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku. W przeglądzie podkreślono jednoznaczne zobowiązanie UE do realizacji agendy 2030 i jej celów zrównoważonego rozwoju. Pokazano, w jaki sposób działania wewnętrzne i zewnętrzne UE przyczyniają się do osiągnięcia 17 celów zrównoważonego rozwoju w UE oraz w krajach partnerskich na całym świecie. Przegląd zawiera też podsumowanie dotychczasowych postępów, analizę doświadczeń i wniosków oraz refleksję nad przyszłymi działaniami w celu dalszej realizacji agendy 2030 na poziomie UE.

Komisja Europejska realizuje agendę 2030, stosując przy tym podejście obejmujące całą administrację rządową, uwzględniając cele zrównoważonego rozwoju we wszystkich wnioskach ustawodawczych, politykach i strategiach. Od 2020 r. w każdym programie prac Komisji cele zrównoważonego rozwoju znajdują się w centrum procesu kształtowania polityki UE. Są one uwzględnione w szczególności w inicjatywach przewodnich, takich jak Europejski Zielony Ład i NextGenerationEU. Inicjatywy te obejmują znaczne środki finansowe przeznaczane – na przykład za pośrednictwem Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności – na wspieranie reform i inwestycji, które w konkretny sposób przyczyniają się do postępów w osiąganiu celów zrównoważonego rozwoju. Komisja Europejska włączyła też cele zrównoważonego rozwoju do europejskiego semestru, a więc unijnych ram koordynacji polityki gospodarczej i fiskalnej.

Instytucje UE, władze krajowe, regionalne i lokalne, partnerzy społeczni i społeczeństwo obywatelskie – wszyscy odgrywają ważną rolę w realizacji celów zrównoważonego rozwoju.

Według najnowszych danych Eurostatu UE poczyniła postępy w osiąganiu większości celów zrównoważonego rozwoju, choć nie zawsze są one równomierne. UE osiąga najlepsze wyniki w zapewnianiu wzrostu gospodarczego i godnej pracy, ograniczaniu ubóstwa oraz wspieraniu pokoju, bezpieczeństwa oraz społeczeństw integracyjnych i sprzyjających włączeniu społecznemu instytucji.

W przypadku celu 4 dotyczącego edukacji i szkoleń, UE poczyniła znaczne postępy w zakresie wczesnej edukacji, zmniejszając liczbę osób przedwcześnie kończących naukę, wspierając programy przygotowania zawodowego w ramach kształcenia i szkolenia zawodowego oraz zwiększając liczbę osób z wyższym wykształceniem.

Jeżeli chodzi o godną pracę dla wszystkich i wzrost gospodarczy (cel 8), gospodarka UE notowała silny stały wzrost w latach 2014–2019. W tym okresie utworzono ponad 14,5 mln miejsc pracy. Ten pozytywny trend osłabł w 2020 r. z powodu pandemii COVID-19, ale unijna gospodarka, z pomocą planu odbudowy Europy, zaczęła ponownie mocno rosnąć w 2021 i 2022 r. To znalazło odbicie także w rynku pracy, o czym świadczy wskaźnik zatrudnienia UE, który osiągnął rekordowy poziom 74,6 proc.

Aby poczynić zdecydowane postępy w działaniach w dziedzinie klimatu (cel 13), UE w ostatnim czasie przyjęła odnowione ramy regulacyjne i polityczne, które mają zapewnić podstawę dla ambitniejszych celów klimatycznych.

W celu walki z dyskryminacją (cele 10 i 16) Komisja przyjęła unijny plan działania przeciwko rasizmowi, unijne ramy strategiczne na rzecz równouprawnienia, włączenia społecznego i udziału Romów, strategię na rzecz równości osób LGBTIQ, strategię UE w sprawie zwalczania antysemityzmu i wspierania życia żydowskiego oraz strategię na rzecz praw osób z niepełnosprawnościami na lata 2021–2030.

Z myślą o promowaniu pokojowych i inkluzywnych społeczeństw (cel 16) Komisja opracowała nową strategię w zakresie unii bezpieczeństwa, która służy zwalczaniu przemocy, oszustw, nielegalnego handlu, przestępczości zorganizowanej i terroryzmu.

Wstrząsy zewnętrzne utrudniły jednak odbudowę po pandemii i ograniczyły postęp w zakresie zrównoważonego rozwoju w UE i na świecie. Od 2020 r. w wyniku licznych kryzysów spada tempo postępów w osiąganiu celów zrównoważonego rozwoju, niekiedy prowadząc do pogorszenia wyników. Konieczne są dalsze postępy w realizacji wielu celów zrównoważonego rozwoju, w szczególności związanych z działaniami w dziedzinie klimatu oraz ochroną i zrównoważonym wykorzystaniem zasobów naturalnych. Konieczne jest przyspieszenie realizacji celów zrównoważonego rozwoju, ze szczególnym uwzględnieniem osób w trudnej sytuacji.

Eliminowanie ubóstwa, zwalczanie dyskryminacji i nierówności oraz zapewnienie, by nie pomijać nikogo leżą w centrum zainteresowania międzynarodowych partnerstw UE. W tym celu działania zewnętrzne UE są ukierunkowane tak, by przyczyniały się do osiągania celów zrównoważonego rozwoju. UE pomaga swoim partnerom międzynarodowym stymulować wzrost gospodarczy i zrównoważony rozwój, między innymi za pomocą umów handlowych i gospodarczych. Jako największy na świecie wielostronny darczyńca oficjalnej pomocy rozwojowej (ODA) UE kieruje swoje środki finansowe do najbardziej potrzebujących. Według wstępnych danych OECD w 2022 r. UE i jej państwa członkowskie przekazały na ten cel 92,8 mld euro, co stanowi 43 proc. całkowitej ODA. W walce z globalnym kryzysem żywnościowym, który pogorszyła wojna napastnicza Rosji przeciwko Ukrainie, UE i państwa członkowskie działające razem jako Drużyna Europy podjęły kompleksowe działania w reakcji na brak bezpieczeństwa żywnościowego i uruchomiły w latach 2021–2024 około 18 mld euro. Z tej kwoty w 2022 r. wypłacono 7 mld euro w postaci dotacji, z czego połowa trafiła do Afryki i na Bliski Wschód, a więc regiony najbardziej dotknięte kryzysem.

Za pośrednictwem swoich partnerstw międzynarodowych UE dąży do realizacji celów zrównoważonego rozwoju oraz unijnych priorytetów, np. dwojakiej transformacji – zielonej i cyfrowej. Od grudnia 2021 r. UE wdraża Global Gateway – strategię na rzecz zrównoważonych inwestycji w infrastrukturę i sprzyjające środowisko w krajach partnerskich. Global Gateway przyczyni się bezpośrednio do kilku powiązanych celów zrównoważonego rozwoju, w szczególności przez inwestycje w infrastrukturę transportową, energetyczną i cyfrową, a także w ochronę zdrowia i edukację. Stosując podejście Drużyna Europy, UE i jej państwa członkowskie dążą do uruchomienia do 2027 r. kwoty sięgającej 300 mld euro na inwestycje publiczne i prywatne w celu wyeliminowania luki w finansowaniu celów zrównoważonego rozwoju.

Co najmniej 20 proc. z 79,5 mld euro budżetu Instrumentu Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej – „Globalny wymiar Europy” zostanie przeznaczone do 2027 r. na rozwój społeczny i zasadę niepozostawiania nikogo w tyle, koncentrując się na osobach żyjących w najuboższych i najbardziej podatnych na zagrożenia warunkach oraz osobach znajdujących się w sytuacji kryzysowej, w szczególności na ochronę zdrowia (cel 3), edukację (cel 4), ochronę socjalną (cel 1) i równość płci (cel 5). Edukacja ma zasadnicze znaczenie dla zwalczania ubóstwa i osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju. UE zwraca szczególną uwagę na poprawę dostępu do dobrej jakości edukacji i szkolenia umiejętności, w tym dla dziewcząt, dzieci najuboższych oraz dzieci z niepełnosprawnościami. Odsetek środków finansowych przeznaczanych na edukację wzrośnie z 7 proc. do co najmniej 10 proc. budżetu UE na partnerstwa międzynarodowe.

Aby pokazać zobowiązanie UE do realizacji celów zrównoważonego rozwoju oraz jej przywiązanie do inkluzywnego multilateralizmu i zasady niepozostawiania nikogo w tyle, komisarz do spraw partnerstw międzynarodowych Jutta Urpilainen ogłosiła na Forum Politycznym Wysokiego Szczebla dwie nowe inicjatywy finansowania. UE przekaże 30 mln euro do wspólnego funduszu celów zrównoważonego rozwoju na etap wdrożeniowy transformacji cyfrowej w latach 2022–2025. Komisarz zapowiedziała też przekazanie 5 mln euro na wielostronny fundusz powierniczy Organizacji Narodów Zjednoczonych na rzecz praw osób z niepełnosprawnościami.

Szereg cennych doświadczeń i wniosków stanowi podstawę wznowienia działań służących przyspieszeniu realizacji celów zrównoważonego rozwoju w UE i w ramach jej partnerstw międzynarodowych. Przyszłe działania:

    UE odnawia swoje zobowiązanie do zapewnienia – zgodnie ze zmienionymi ramami lepszego stanowienia prawa – by jej wnioski ustawodawcze przyczyniały się do osiągania celów zrównoważonego rozwoju;

    UE podejmie dodatkowe wysiłki, aby lepiej informować o realizacji celów zrównoważonego rozwoju we wszystkich programach unijnych;

    UE w dalszym ciągu usprawniać będzie monitorowanie wdrażania celów zrównoważonego rozwoju, w szczególności zajmie się kwestią zewnętrznych skutków ubocznych oraz w większym stopniu uwzględniać będzie te cele w swoich głównych sprawozdaniach; 

    UE będzie nadal aktywnie włączać cele zrównoważonego rozwoju do inicjatyw przewodnich strategii Global Gateway i zrównoważonych inwestycji infrastrukturalnych, przy jednoczesnym wzmocnieniu działań na rzecz mobilizacji sektora prywatnego do działań wspierających realizację tych celów;

    UE podejmie większe starania na rzecz przeciwdziałania nierównościom w swoich działaniach zewnętrznych;

    Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny i Komitet Regionów w dalszym ciągu odgrywać będą kluczową rolę platform kontaktów z zainteresowanymi stronami w sprawie realizacji celów zrównoważonego rozwoju.

Dobrowolne przeglądy wdrażania celów zrównoważonego rozwoju są podstawowym instrumentem służącym rozliczalności, uzgodnionym przez wszystkie państwa w agendzie 2030. Przeglądy te mają ułatwić prezentację osiągnięć i najlepszych praktyk oraz dyskusje na temat pozostałych wyzwań i dotychczasowych doświadczeń w celu przyspieszenia realizacji agendy 2030.

Dobrowolne przeglądy stanowią podstawę regularnych przeglądów dokonywanych przez Forum Polityczne Wysokiego Szczebla pod auspicjami Rady Społeczno-Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych. Wszystkie 27 państw członkowskich UE przedłożyło Organizacji Narodów Zjednoczonych krajowe dobrowolne przeglądy.

Źródło: Komisja Europejska.

20 lipca 2023 r. na posiedzeniu Rady do Spraw Zagranicznych utorowaliśmy drogę do podpisania i tymczasowego stosowania najbardziej kompleksowej umowy o partnerstwie między UE i jej państwami członkowskimi a OACPS, największym sojuszem krajów na świecie. W nadchodzących miesiącach umowa zostanie oficjalnie podpisana przez UE, jej państwa członkowskie oraz państwa OACPS.

„Z ogromnym zadowoleniem przyjmujemy to porozumienie. Od czasu rozpoczęcia negocjacji w 2018 r. świat stale się zmienia, a napięcia geopolityczne rosną. Umowa zwiększa pewność co do naszych stosunków z ważnymi partnerami na całym świecie, a także zapewnia im ciągłość i dobrą przyszłość.

Układ o stowarzyszeniu obejmuje szeroki zakres zagadnień: od zrównoważonego rozwoju i wzrostu gospodarczego po prawa człowieka oraz pokój i bezpieczeństwo. Stoją przed nami wspólne wyzwania: rosnące zagrożenia związane ze zmianą klimatu, globalnymi pandemiami i niestabilnością.

Na mocy tej nowej umowy, która zastępuje umowę z Kotonu, możemy razem z państwami OACPS ożywić naszą współpracę i przygotować nasze partnerstwo na przyszłe wyzwania. W coraz bardziej złożonym kontekście geopolitycznym partnerstwo wzmacnia zdolność UE i państw AKP do wspólnego radzenia sobie z globalnymi problemami, m.in. dzięki współpracy za pośrednictwem forów międzynarodowych, opartej na wartościach, które nas łączą – praworządności, demokracji i międzynarodowym porządku prawnym.

W nadchodzących miesiącach odbędzie się uroczyste podpisanie umowy o partnerstwie UE–OACPS. Kiedy przedstawiciele UE i Organizacji Państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku podpiszą umowę o partnerstwie, ta nowa tymczasowo stosowana umowa wejdzie w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca po jej podpisaniu.

Partnerstwo UE–AKP to jedne z najstarszych i najbardziej kompleksowych ram współpracy między UE a krajami partnerskimi. Jednoczy ono ponad 1,5 mld ludzi rozproszonych na czterech kontynentach. Mówiąc dokładniej, partnerstwo łączy UE z 79 państwami Afryki, Karaibów i Pacyfiku. Współpraca ta ma szeroki zakres i opiera się na wartościach, które zbliżają do siebie państwa UE i AKP. W ubiegłych latach partnerstwo koncentrowało się na eliminacji ubóstwa oraz na zrównoważonym rozwoju sprzyjającym włączeniu społecznemu w państwach AKP. Nasze działania skupione są wokół trzech kluczowych obszarów: dialog polityczny, współpraca na rzecz rozwoju, a także integracja regionalna i handel.

Źródło: Komisja Europejska.

Komisja opublikowała komunikat przedstawiający elementy składowe wspólnej europejskiej przestrzeni danych dotyczących turystyki. Dzięki tej przestrzeni danych przedsiębiorstwa z sektora turystyki i organy publiczne będą mogły dzielić się szerokim wachlarzem danych w celu wsparcia rozwoju innowacyjnych usług turystycznych, poprawy zrównoważonego charakteru ekosystemu turystycznego i wzmocnienia jego konkurencyjności gospodarczej.

Turystyka jest złożonym, szybko rozwijającym się ekosystemem przemysłowym, który wytwarza i wykorzystuje ogromną ilość danych. Wspólna europejska przestrzeń danych dotyczących turystyki będzie:

    ułatwiać wymianę danych pochodzących z różnych źródeł, takich jak przedsiębiorstwa, władze lokalne i środowiska akademickie, skupiających społeczeństwo i inne zainteresowane podmioty w celu kształtowania kluczowych cech przestrzeni danych. Na przykład dane dotyczące zużycia energii przez hotele mogą pomóc w monitorowaniu wpływu turystyki na środowisko w danym obszarze turystycznym;

    promować dostęp do danych szerokiego grona użytkowników, w tym pośredników biznesowych, zarządzających obszarami turystycznymi, dostawców usług turystycznych i innych. Na przykład przedsiębiorstwo typu start-up oferujące usługi turystyczne za pomocą sztucznej inteligencji będzie mogło korzystać z bardziej przydatnych danych. Biuro podróży będzie miało lepszy ogląd ofert we wszystkich miastach, regionach i krajach. Władze lokalne będą miały więcej informacji na temat przepływu turystów. Pomoże to przedsiębiorstwom, w szczególności mniejszym, a także władzom lokalnym w tworzeniu, ulepszaniu i personalizowaniu usług oraz wspieraniu procesu podejmowania decyzji dotyczących zrównoważonego charakteru ich oferty turystycznej;

    wspierać spójne, wiarygodne i skuteczne ramy zarządzania tą wspólną europejską przestrzenią danych dotyczących turystyki, w oparciu o poszanowanie obowiązujących unijnych i krajowych przepisów dotyczących danych, a także wspólnych norm ustanowionych na szczeblu UE. Zapewni ona model zarządzania danymi wspierany przez finansowanie UE i opracowany przez wszystkie zainteresowane podmioty w ekosystemie turystycznym: państwa członkowskie, władze lokalne i regionalne oraz sektor prywatny, a także instytucje UE;

    zapewniać interoperacyjność we wszystkich dziedzinach danych, a także w sektorowych przestrzeniach danych, takich jak wspólne europejskie przestrzenie danych na potrzeby mobilności, energii, środowiska, opieki zdrowotnej, inteligentnych społeczności, dziedzictwa kulturowego i innych sektorów wyraźnie powiązanych z branżą turystyczną.

W opublikowanym komunikacie przedstawiono główne czynniki umożliwiające stworzenie przestrzeni danych dotyczących turystyki, a także wyjaśniono potrzebę jej stopniowego tworzenia, aby zapewnić uwzględnienie wszystkich wymogów zainteresowanych podmiotów oraz dostosowanie procesu do tworzenia innych sektorowych przestrzeni danych w celu zapewnienia interoperacyjności danych sektorowych. Działania koordynacyjne i wspierające w ramach programu „Cyfrowa Europa” (DEP) zapewnią plan utworzenia przestrzeni danych do końca 2023 r.

Państwa członkowskie, władze regionalne i lokalne oraz sektor prywatny gromadzą dane, modelując je zgodnie z własnymi standardami i potrzebami. Dane gromadzone w różnych ekosystemach są również istotne dla turystyki. Na szczeblu UE Eurostat zawarł umowę o dobrowolnej wymianie danych dotyczących zakwaterowania z sektorem prywatnym, zaś wspólne Centrum Badawcze Komisji Europejskiej opracowało w 2021 r. unijną tablicę wskaźników turystyki jako narzędzie monitorowania transformacji ekologicznej i cyfrowej oraz odporności ekosystemu turystycznego.

W europejskiej strategii w zakresie danych wprowadzono wspólne europejskie przestrzenie danych w kluczowych sektorach gospodarki i dziedzinach interesu publicznego jako zasadnicze zmiany polityczne mające na celu zasilić zarówno sektor publiczny, jak i prywatny, dzięki odpowiednim danym, z korzyścią dla europejskiej gospodarki i europejskiego społeczeństwa. Poparcie dla rozwoju przestrzeni danych wyrażono w konkluzjach Rady z dnia 25 marca 2021 r. W związku z tym w czerwcu 2022 r. w komunikacie Komisji dotyczącym Konferencji w sprawie przyszłości Europy wymieniono przestrzenie danych dotyczących turystyki oraz mobilności jako „nowe obszary działania do rozważenia”, aby UE mogła włączyć się w proces transformacji cyfrowej. Ścieżka transformacji dla turystyki wprowadziła potrzebę „technicznego wdrożenia przestrzeni danych dotyczących turystyki”. Ścieżka transformacji dla turystyki jest obecnie wdrażana wspólnie z kluczowymi zainteresowanymi podmiotami.

W Europejskiej agendzie turystycznej 2030, przyjętej przez Radę Unii Europejskiej w grudniu 2022 r., wezwano między innymi do wdrożenia praktyk wymiany danych w turystyce. Agenda opiera się na opracowanej przez Komisję ścieżce transformacji dla turystyki i obejmuje program działań, które mają zostać podjęte przez państwa UE, Komisję oraz ekosystem turystyczny.

Źródło: Komisja Europejska.

Komisja Europejska zatwierdziła polski program pomocy w wysokości około 47 mln euro (210 mln zł) na wsparcie sektora podstawowej produkcji rolnej w kontekście wojny Rosji z Ukrainą. Program został zatwierdzony w ramach tymczasowych ram pomocy państwa na wypadek kryzysu i transformacji, przyjętych przez Komisję 9 marca 2023 r. w celu wsparcia działań w sektorach, które mają kluczowe znaczenie dla przyspieszenia zielonej transformacji i zmniejszenia zależności paliwowej. Nowe ramy zmieniają i częściowo przedłużają tymczasowe ramy kryzysowe, przyjęte 23 marca 2022 r., aby umożliwić państwom członkowskim wspieranie gospodarki w kontekście obecnego kryzysu geopolitycznego, zmienione już 20 lipca 2022 r. i 28 października 2022 r.

W ramach programu pomoc będzie polegać na ograniczonych kwotach pomocy w formie dotacji bezpośrednich. Celem tego środka jest wsparcie producentów rolnych, którzy obecnie borykają się z brakiem płynności finansowej z powodu wzrostu kosztów nasion, kluczowych nakładów na produkcję rolną, a tym samym zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego.

Komisja uznała, że polski program jest zgodny z warunkami określonymi w tymczasowych ramach kryzysowych. W szczególności pomoc (i) nie przekroczy 250 000 euro na beneficjenta; oraz (ii) zostanie przyznana nie później niż do dnia 31 grudnia 2023 r. Komisja stwierdziła, że program jest konieczny, odpowiedni i proporcjonalny, aby zaradzić poważnym zaburzeniom w gospodarce państwa członkowskiego, zgodnie z art. 107 ust. 3 lit. b) TFUE oraz warunkami określonymi w tymczasowych ramach kryzysowych i przejściowych. Na tej podstawie Komisja zatwierdziła program zgodnie z unijnymi zasadami pomocy państwa.

Nieopatrzona klauzulą poufności wersja decyzji zostanie udostępniona pod numerem sprawy SA.108198 w rejestrze pomocy państwa na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji po rozwiązaniu wszelkich kwestii związanych z poufnością.

Źródło: Komisja Europejska.

Według opublikowanego dziś nowego badania Eurobarometru zdecydowana większość (93 proc.) mieszkańców UE uważa, że zmiana klimatu jest poważnym problemem dla całego świata. Ponad połowa (58 proc.) ankietowanych uważa, że w obliczu gwałtownego wzrostu cen energii i obaw dotyczących dostaw gazu po rosyjskiej inwazji na Ukrainę należy przyspieszyć przejście na zieloną gospodarkę. Z ekonomicznego punktu widzenia, 73 proc. mieszkańców UE zgadza się, że koszty szkód spowodowanych zmianą klimatu są znacznie wyższe niż koszty inwestycji niezbędnych do przejścia na zieloną gospodarkę. Trzy czwarte (75 proc.) mieszkańców UE zgadza się też, że podjęcie działań w dziedzinie klimatu doprowadzi do innowacji.

Prawie dziewięciu na dziesięciu obywateli UE (88 proc.) zgadza się, że emisje gazów cieplarnianych należy ograniczyć do minimum, a jednocześnie skompensować pozostałe emisje, aby UE stała się neutralna dla klimatu do 2050 r. Blisko dziewięciu na dziesięciu mieszkańców UE (87 proc.) uważa, że ważne jest, aby UE wyznaczyła ambitne cele dotyczące zwiększania wykorzystania energii ze źródeł odnawialnych, a podobny odsetek (85 proc.) uważa, że ważne jest, aby UE podjęła działania na rzecz poprawy efektywności energetycznej, np. poprzez zachęcanie mieszkańców do ocieplania domów, instalowania paneli słonecznych lub zakupu samochodów elektrycznych. Siedmiu na dziesięciu respondentów (70 proc.) uważa, że ograniczenie importu paliw kopalnych może zwiększyć bezpieczeństwo energetyczne i przynieść korzyści gospodarcze Unii.

Zdecydowana większość obywateli UE (93 proc.) już podejmuje indywidualne działania w dziedzinie klimatu i świadomie dokonuje zrównoważonych wyborów w życiu codziennym. Na pytanie, kto jest odpowiedzialny za przeciwdziałanie zmianie klimatu, obywatele odpowiedzieli jednak, że indywidualnym działaniom powinny towarzyszyć inne reformy, podejmowane przez rządy krajowe (56 proc.), UE (56 proc.) oraz biznes i przemysł (53 proc.).

Obywatele europejscy odczuwają również zagrożenia związane ze zmianą klimatu w swoim codziennym życiu. Średnio ponad jedna trzecia mieszkańców UE czuje się osobiście narażona na ryzyko i zagrożenia związane ze środowiskiem i klimatem. W siedmiu państwach członkowskich osobiście zagrożona czuje się ponad połowa ankietowanych – są to głównie państwa Europy Południowej, ale również Polska i Węgry. 84 proc. obywateli UE zgadza się, że przeciwdziałanie zmianie klimatu i kwestiom środowiskowym powinno być priorytetem w celu poprawy zdrowia publicznego, natomiast 63 proc. badanych zgadza się, że przystosowanie się do skutków zmiany klimatu może przynieść korzyści obywatelom UE.

Specjalne badanie Eurobarometr nr 538 na temat zmiany klimatu objęło 26 358 obywateli UE z różnych grup społecznych i demograficznych we wszystkich 27 państwach członkowskich UE. Badanie przeprowadzono w okresie od 10 maja do 15 czerwca 2023 r. Wszystkie wywiady przeprowadzono osobiście – w domach respondentów albo zdalnie za pośrednictwem połączenia wideo.

Wyniki niniejszego specjalnego badania dotyczącego zmiany klimatu są w pełni zgodne z wynikami ostatniego badania „Wiosna 2023 – standardowe badanie Eurobarometr”, które opublikowano 10 lipca. Standardowe badanie Eurobarometr wykazało, że obywatele UE nadal w przeważającej mierze popierają transformację energetyczną, uznają środowisko i zmianę klimatu za jeden z ważnych problemów, przed którymi stoi UE, i oczekują ogromnych inwestycji w odnawialne źródła energii.

Źródło: Komisja Europejska.

Komisja Europejska zatwierdziła poprawkę do istniejącego polskiego programu, w tym całkowite zwiększenie budżetu o 266 mln euro (1,1 mld zł), aby wesprzeć producentów rolnych w kontekście wojny Rosji z Ukrainą.

Zmiany zostały zatwierdzone w ramach tymczasowych ram pomocy państwa na wypadek kryzysu i transformacji, przyjętych przez Komisję 9 marca 2023 r. w celu wsparcia środków w sektorach, które mają kluczowe znaczenie dla przyspieszenia transformacji ekologicznej i zmniejszenia zależności paliwowej.

Nowe ramy zmieniają i częściowo przedłużają tymczasowe ramy kryzysowe, przyjęte 23 marca 2022 r., aby umożliwić państwom członkowskim wspieranie gospodarki w kontekście obecnego kryzysu geopolitycznego, zmienione już 20 lipca 2022 r. i 28 października 2022 r.

Komisja zatwierdziła pierwotny program w dniu 5 czerwca 2023 r. (SA.107273). W ramach programu pomoc polega na ograniczonych kwotach pomocy w formie dopłat do oprocentowania kredytów. Polska zgłosiła m.in. następujące modyfikacje istniejącego programu: (i) ogólne zwiększenie budżetu o 266 mln euro (1,1 mld zł); (ii) wydłużenie okresu objętego dopłatą do oprocentowania kredytów bankowych udzielonych producentowi rolnemu przed 31 grudnia 2023 r. z 36 miesięcy do 60 miesięcy; oraz (iii) włączenie możliwości zastosowania karencji w spłacie kapitału na wniosek producenta rolnego i za zgodą banku.

Komisja stwierdziła, że zmieniony program pozostaje konieczny, odpowiedni i proporcjonalny, aby zaradzić poważnym zakłóceniom w gospodarce państwa członkowskiego, zgodnie z art. 107 ust. 3 lit. b) TFUE i warunkami określonymi w tymczasowych ramach kryzysowych i przejściowych. Na tej podstawie Komisja zatwierdziła zmiany zgodnie z unijnymi zasadami pomocy państwa.

Nieopatrzona klauzulą poufności wersja decyzji zostanie udostępniona pod numerem sprawy SA.108358 w rejestrze pomocy państwa na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji po rozwiązaniu wszelkich kwestii związanych z poufnością.

Źródło: Komisja Europejska.

W ramach szczytu UE-CELAC (Wspólnoty Państw Ameryki Łacińskiej i Karaibów), który odbywa się w Brukseli w dniach 17–18 lipca, w obecności przewodniczącej Ursuli von der Leyen i prezydenta Chile Gabriela Borica podpisano protokół ustaleń w sprawie ustanowienia partnerstwa między UE a Chile w zakresie zrównoważonych łańcuchów wartości surowców. Porozumienie zostało podpisane przez komisarza Thierry'ego Bretona i ministra spraw zagranicznych Chile Alberta van Klaverena Storka.

Zgodnie z zasadami unijnej strategii Global Gateway oraz aktu w sprawie surowców krytycznych partnerstwo to zmierza do pogłębienia współpracy w dziedzinie zrównoważonych łańcuchów wartości surowców, które są niezbędne do wytwarzania czystej energii i do transformacji cyfrowej obu partnerów. Ma ono także na celu rozwój konkurencyjnego i zrównoważonego przemysłu przetwarzania surowców i lokalnej wartości dodanej w sektorze górniczym, tworzenie wysokiej jakości miejsc pracy oraz zrównoważonego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu, z obopólną korzyścią dla obu stron.

Przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen oświadczyła: Mam wielką przyjemność być świadkiem podpisania porozumienia o partnerstwie między UE a Chile w sprawie rozwoju zrównoważonych łańcuchów wartości surowców. Strategia Global Gateway będzie jedną z głównych sił napędowych naszego rozwijającego się partnerstwa. Myślimy podobnie, podzielamy te same wartości i jesteśmy partnerami z wyboru, aby stać się kluczowymi globalnymi graczami w zakresie czystej energii i transformacji cyfrowej.

Nowe partnerstwo skupia się na pięciu obszarach:

• Integracja zrównoważonych łańcuchów wartości surowców, w tym poprzez tworzenie wspólnych projektów, nowe modele biznesowe, promowanie i ułatwianie powiązań handlowych i inwestycyjnych;

• Współpraca w dziedzinie badań naukowych i innowacji w łańcuchach wartości surowców, w tym w zakresie wiedzy na temat surowców mineralnych oraz minimalizacji śladu środowiskowego i klimatycznego;

• Współpraca w obszarze kryteriów z zakresu ochrony środowiska, polityki społecznej i ładu korporacyjnego (ESG) – wykorzystania ich potencjału oraz dostosowania ich do standardów międzynarodowych;

• Uruchomienie twardej i miękkiej infrastruktury na potrzeby rozwoju projektów, przy jednoczesnym zminimalizowaniu wpływu na środowisko i klimat;

• Wzmocnienie zdolności, kształcenia i szkolenia zawodowego oraz rozwoju umiejętności na wszystkich etapach zrównoważonych łańcuchów wartości surowców zgodnie z międzynarodowymi normami pracy.

Kolejnym krokiem, do którego zobowiązały się UE i Chile po podpisaniu protokołu ustaleń, będzie opracowanie operacyjnego planu działania. Plan ten będzie obejmował działania prowadzone przez współpracujące podmioty z państw członkowskich UE i Chile, wspierane w ramach unijnej agendy inwestycyjnej Global Gateway dla Ameryki Łacińskiej i Karaibów.

Surowce krytyczne i strategiczne są niezbędne w szeregu sektorów strategicznych, w tym w przemyśle technologii neutralnych emisyjnie, przemyśle cyfrowym, lotniczym i kosmicznym oraz w sektorze obronnym. Podczas gdy przewiduje się drastyczny wzrost popytu na surowce krytyczne, Europa nadal w dużym stopniu jest uzależniona od ich importu, często od niemal monopolistycznych dostawców z państw trzecich. UE musi ograniczyć ryzyko dla łańcuchów dostaw związane z takimi strategicznymi zależnościami, aby zwiększyć odporność gospodarczą, a jednocześnie osiągnąć swoje cele klimatyczne i cyfrowe.

Unijny wniosek dotyczący aktu w sprawie surowców krytycznych opublikowany w marcu 2023 r. wykorzystuje mocne strony i możliwości jednolitego rynku i zewnętrznych partnerstw UE do dywersyfikacji i zwiększenia odporności unijnych łańcuchów dostaw surowców krytycznych. Akt w sprawie surowców krytycznych zwiększa również zdolność UE do monitorowania i ograniczania ryzyka zakłóceń oraz wzmacnia obieg zamknięty i zrównoważony rozwój.

Komisja rozpoczęła już nawiązywanie partnerstw z bogatymi w zasoby państwami trzecimi, wykorzystując wszystkie instrumenty polityki zewnętrznej i przestrzegając swoich zobowiązań międzynarodowych. UE będzie współpracować z wiarygodnymi partnerami, aby wspierać ich zrównoważony rozwój gospodarczy przez budowanie łańcucha wartości, jednocześnie promując bezpieczne, odporne, przystępne cenowo i dostatecznie zróżnicowane łańcuchy wartości dla UE.

Komisja ustanowiła już w imieniu UE strategiczne partnerstwa w dziedzinie surowców z Kanadą (w czerwcu 2021 r.), Ukrainą (w lipcu 2021 r.), Kazachstanem, Namibią (w listopadzie 2022 r.) oraz z Argentyną (w czerwcu 2023 r.). Partnerstwa te umożliwiają obu stronom stymulowanie handlu i inwestycji w bezpieczne, zrównoważone i odporne łańcuchy wartości surowców, które mają kluczowe znaczenie dla przejścia na neutralną dla klimatu i cyfrową gospodarkę.

Źródło: Komisja Europejska.

Przyjmując jak zwykle pakiet decyzji dotyczących uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, Komisja Europejska podejmuje kroki prawne przeciwko państwom członkowskim, które nie wypełniły swoich zobowiązań wynikających z prawa unijnego. Decyzje te dotyczą różnych sektorów i dziedzin polityki UE, a ich celem jest zapewnienie właściwego stosowania prawa unijnego dla dobra obywateli i przedsiębiorstw.

Poniżej przedstawiono najważniejsze decyzje Komisji pogrupowane według obszarów polityki. Jednocześnie Komisja zamyka 135 spraw, w których kwestie sporne rozwiązano z udziałem zainteresowanych państw członkowskich bez konieczności kontynuowania przez Komisję postępowania.

Poniżej decyzje dotyczące Polski:

Usługi: Komisja podejmuje decyzję o skierowaniu do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej sprawy przeciwko POLSCE w związku z zakazem reklamowania aptek i ich działalności

Komisja Europejska podjęła 14 lipca decyzję o skierowaniu do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej sprawy przeciwko Polsce (INFR(2018)4028) w związku z zakazem reklamowania aptek i ich działalności wprowadzonym w drodze polskiej ustawy – Prawo farmaceutyczne. Zgodnie z polską ustawą apteki mogą jedynie udzielać ograniczonych informacji dla ogółu społeczeństwa na temat swojej lokalizacji i godzin pracy. Tym samym nie mogą przekazywać informacji handlowych przez internet ani za pomocą innych środków elektronicznych i nieelektronicznych. Komisja jest zdania, że obecnie obowiązująca polska ustawa narusza przepisy dyrektywy o handlu elektronicznym, a także art. 49 i art. 56 TFUE, ponieważ ustanawia całkowity zakaz, który jest nieuzasadniony i nieproporcjonalny w kontekście interesu zdrowia publicznego. Ponieważ Komisja uważa, że Polska nadal narusza przepisy UE, Komisja podjęła decyzję o skierowaniu tej sprawy do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Migracja, sprawy wewnętrzne i unia bezpieczeństwa

Walka z praniem pieniędzy: Komisja wzywa CZECHY, WĘGRY, POLSKĘ, SŁOWENIĘ i FINLANDIĘ do dokonania pełnej transpozycji przepisów UE dotyczących penalizacji prania pieniędzy

Komisja Europejska podjęła decyzję o wszczęciu postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego i wystosowała wezwanie do usunięcia uchybienia do Czech (INFR(2023)2068), Węgier (INFR(2023)2070), Polski (INFR(2023)2072), Słowenii (INFR(2023)2073) i Finlandii (INFR(2023)2069) w związku z niedokonaniem pełnej transpozycji do prawa krajowego dyrektywy w sprawie zwalczania prania pieniędzy za pomocą środków prawnokarnych (dyrektywa (UE) 2018/1673). W przepisach określonych w tej dyrektywie zdefiniowano przestępstwa i kary w dziedzinie prania pieniędzy, aby ułatwić współpracę policyjną i sądową między państwami UE oraz uniknąć sytuacji, w której przestępcy korzystają z łagodniejszych systemów prawnych. W przepisach tych penalizuje się pranie pieniędzy, jeżeli dokonano tego czynu umyślnie i ze świadomością, że mienie pochodziło z działalności przestępczej. Komisja uważa, że Czechy, Węgry, Polska, Słowenia i Finlandia nie dokonały transpozycji do prawa krajowego wszystkich środków określonych w tej dyrektywie, w szczególności przepisów dotyczących przestępstw prania pieniędzy. Wymienionych pięć państw członkowskich ma teraz dwa miesiące na zastosowanie niezbędnych środków w celu usunięcia niedociągnięć stwierdzonych przez Komisję. W przypadku braku zadowalającej odpowiedzi Komisja może podjąć decyzję o wystosowaniu uzasadnionej opinii.

 Wymiar sprawiedliwości

Europejski nakaz aresztowania: Komisja wzywa BELGIĘ, BUŁGARIĘ, POLSKĘ, SŁOWACJĘ i FINLANDIĘ do spełnienia wymogów decyzji ramowej

Komisja Europejska podjęła 14 lipca decyzję o wystosowaniu dodatkowego wezwania do usunięcia uchybienia do Belgii (INFR(2021)2002), Polski (INFR(2020)2308) i Finlandii (INFR(2021)2110) w związku z niewykonaniem decyzji ramowej w sprawie europejskiego nakazu aresztowania (ENA) i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (decyzja ramowa Rady 2002/584/WSiSW). Komisja podjęła również decyzję o skierowaniu uzasadnionej opinii do Bułgarii (INFR(2021)2262) i Słowacji (INFR(2021)2240). Komisja może podjąć decyzję o wystosowaniu dodatkowego wezwania do usunięcia uchybienia, jeżeli środki zgłoszone przez państwa członkowskie w ramach udzielonej przez nie odpowiedzi nie stanowią pełnego wdrożenia decyzji ramowej. ENA to transgraniczne uproszczone postępowanie sądowe mające na celu przekazania osoby, której dotyczy wniosek w związku z postępowaniem karnym, wykonaniem kary pozbawienia wolności bądź zastosowaniem środka zabezpieczającego polegającego na pozbawieniu wolności. Mająca zastosowanie od 1 stycznia 2004 r. ENA zastąpiła długotrwałe procedury ekstradycyjne, które obowiązywały między państwami członkowskimi UE. Komisja wystosowała wezwania do usunięcia uchybienia do Bułgarii w lutym 2022 r. i do Słowacji w grudniu 2021 r. W następstwie odpowiedzi udzielonych przez te państwa Komisja stwierdziła, że Bułgaria nie dokonała prawidłowej transpozycji przepisów dotyczących powodów obligatoryjnej odmowy wykonania nakazu, skutecznej kontroli sądowej przed przekazaniem oraz pojęcia przyczyn natury humanitarnej uzasadniających odroczenie przekazania Natomiast Słowacja nie dokonała pełnej transpozycji przepisu dotyczącego orzeczeń, przed wydaniem których osoba skazana nie była osobiście obecna na rozprawie, a także nie dokonała prawidłowej transpozycji obowiązku wykonania europejskiego nakazu aresztowania, powodów obligatoryjnej odmowy wykonania, terminów na podjęcie decyzji w sprawie wykonania ENA oraz przepisu dotyczącego tranzytu. Komisja wystosowała wezwania do usunięcia uchybienia do Belgii w czerwcu 2021 r., do Polski w grudniu 2020 r. i do Finlandii we wrześniu 2021 r. Po otrzymaniu odpowiedzi Komisja stwierdziła, że wszystkie trzy państwa członkowskie nie dokonały prawidłowej transpozycji przepisów dotyczących tymczasowego przekazania osoby, której dotyczy wniosek, w oczekiwaniu na decyzję o przekazaniu. Stwierdzono ponadto, że Belgia i Polska nie dokonały prawidłowej transpozycji przepisów dotyczących warunków przesłuchania osoby, której dotyczy wniosek, w oczekiwaniu na decyzję o przekazaniu, a Polska przepisów dotyczących orzeczeń, przed wydaniem których osoba skazana nie była osobiście obecna na rozprawie, oraz konkurencyjnych wobec siebie zobowiązań międzynarodowych. Belgia, Bułgaria, Polska, Słowacja i Finlandia mają dwa miesiące na usunięcie niedociągnięć stwierdzonych przez Komisję. W przeciwnym razie Komisja może podjąć decyzję o wystosowaniu uzasadnionej opinii do Belgii, Polski i Finlandii oraz o skierowaniu sprawy przeciwko Bułgarii i Słowacji do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Ochrona konsumentów: Komisja wzywa ESTONIĘ, IRLANDIĘ, CYPR, ŁOTWĘ, LUKSEMBURG i POLSKĘ do transpozycji przepisów dotyczących powództw przedstawicielskich

Komisja Europejska podjęła decyzję o wystosowaniu uzasadnionej opinii do Estonii, (INFR(2023)0011) Irlandii (INFR(2023)0021), Cypru (INFR(2023)0005), Łotwy (INFR(2023)0027), Luksemburga (INFR(2023)0025) oraz Polski (INFR(2023)0030) w związku z niedokonaniem transpozycji przepisów UE ustanowionych w dyrektywie w sprawie powództw przedstawicielskich (dyrektywa (UE) 2020/1828). W dyrektywie przewidziano wymóg, aby państwa członkowskie zezwoliły wyznaczonym organizacjom konsumenckim i organom publicznym na wnoszenie w imieniu konsumentów powództw w związku z nielegalnymi praktykami przedsiębiorców. Konsumenci, którzy zostali poszkodowani w wyniku nielegalnej praktyki handlowej, mogą dochodzić rekompensaty, takiej jak odszkodowanie, wymiana lub naprawa. W styczniu 2023 r. Komisja wystosowała wezwania do usunięcia uchybienia do 24 państw członkowskich w związku z niedopełnieniem obowiązku zgłoszenia środków w pełni transponujących dyrektywę w terminie do 25 grudnia 2022 r. Po wymianie informacji z tymi państwami członkowskimi i dokładnej analizie ich odpowiedzi Komisja stwierdziła, że Estonia, Irlandia, Cypr, Łotwa, Luksemburg i Polska nie przedstawiły zadowalających informacji na temat środków transpozycji dyrektywy. Wspomniane sześć państw członkowskich ma dwa miesiące na usunięcie niedociągnięć stwierdzonych przez Komisję. W przypadku braku zadowalającej odpowiedzi Komisja może podjąć decyzję o skierowaniu przeciwko nim sprawy do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Komisja Europejska podjęła również decyzję o wystosowaniu uzasadnionych opinii do Bułgarii (INFR(2022)0290), Irlandii (INFR(2022)0309), Cypru (INFR(2022)0291), Niderlandów (INFR(2022)0315) i Polski (INFR(2022)0317) w związku z niedokonaniem przez te państwa transpozycji przepisów UE dotyczących dostępności produktów i usług dla osób z niepełnosprawnościami (dyrektywa (UE) 2019/882) do ich prawa krajowego. W europejskim akcie w sprawie dostępności przewidziano wymóg, aby kluczowe produkty i usługi, takie jak telefony, komputery, e-booki, usługi bankowe i komunikacja elektroniczna były dostępne dla osób z niepełnosprawnościami. Przyczyni się to do zwiększenia aktywnego udziału w życiu społecznym, w tym w kształceniu i zatrudnieniu, a także do zwiększenia niezależności i możliwości poruszania się osób z niepełnosprawnościami, których w Europie jest co najmniej 87 milionów. Należy zapewnić, aby przedsiębiorstwa i usługi spełniały do 2025 r. zestaw wspólnych unijnych wymogów dotyczących dostępności. W lipcu 2022 r. Komisja wystosowała wezwania do usunięcia uchybienia do 24 państw członkowskich, a w kwietniu 2023 r. do kolejnych trzech państw członkowskich, w związku z niedopełnieniem obowiązku zgłoszenia środków w pełni transponujących dyrektywę. Komisja podjęła dziś decyzję o wystosowaniu uzasadnionych opinii do Bułgarii, Irlandii, Cypru, Niderlandów i Polski w związku z niedopełnieniem obowiązku zgłoszenia krajowych środków transpozycji. Te pięć państw członkowskich ma teraz dwa miesiące na udzielenie odpowiedzi i podjęcie niezbędnych środków. w przeciwnym razie Komisja może podjąć decyzję o skierowaniu sprawy do Trybunału Sprawiedliwości UE.

Podatki: Komisja wzywa BELGIĘ, GRECJĘ, HISZPANIĘ, CYPR, POLSKĘ i PORTUGALIĘ do zakończenia transpozycji do prawa krajowego przepisów dotyczących transparentności podatkowej i zamyka postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego wszczęte przeciwko SŁOWENII z powodu braku transpozycji wspomnianej dyrektywy

Komisja Europejska podjęła jednocześnie decyzję o wystosowaniu uzasadnionej opinii do Belgii (INFR(2023)0003), Grecji (INFR(2023)0014), Hiszpanii (INFR(2023)0016), Cypru (INFR(2023)0006), Polski (INFR(2023)0031) i Portugalii (INFR(2023)0033) w związku z niewywiązaniem się przez te państwa z obowiązku zgłoszenia krajowych środków transponujących dyrektywę Rady (UE) 2021/514 z dnia 22 marca 2021 r. (dyrektywa DAC7) zmieniającą dyrektywę 2011/16/UE w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania. Zgodnie z dyrektywą DAC7 platformy cyfrowe takie jak strony internetowe i aplikacje mobilne, które zapewniają podatnikom możliwość prowadzenia sprzedaży towarów, oferowania usług świadczonych osobiście przez internet i offline lub wynajmowania nieruchomości bądź środków transportu są zobowiązane zgłaszać takich podatników i przekazywać informacje na temat prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Tego rodzaju informacje ułatwiłyby organom podatkowym przeciwdziałanie uchylaniu się od opodatkowania lub przekazywaniu nieprawdziwych informacji przy wykorzystaniu platform cyfrowych. Termin na zgłoszenie krajowych środków transpozycji upłynął 31 grudnia 2022 r. Belgia, Grecja, Hiszpania, Cypr, Polska i Portugalia mają dwa miesiące na udzielenie odpowiedzi i wprowadzenie niezbędnych środków. W przypadku braku pełnego zgłoszenia wszystkich krajowych środków implementacyjnych, Komisja może podjąć decyzję o skierowaniu sprawy do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Transport drogowy: Komisja wzywa BELGIĘ, BUŁGARIĘ, DANIĘ, FRANCJĘ, WŁOCHY, WĘGRY, MALTĘ, POLSKĘ, SŁOWENIĘ I FINLANDIĘ do prawidłowego transponowania przepisów dotyczących delegowania kierowców

Komisja Europejska podjęła decyzję o wszczęciu postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego i wystosowała wezwanie do usunięcia uchybienia do Danii (INFR(2023)2086) i Francji (INFR(2023)2087) w związku z niedopełnieniem obowiązku powiadomienia Komisji o dokonaniu transpozycji wszystkich środków przewidzianych w dyrektywie (UE) 2020/1057 do prawa krajowego.

Komisja podjęła również decyzję o wystosowaniu uzasadnionej opinii do Belgii (INFR(2022)0194), Bułgarii (INFR(2022)0196), Włoch (INFR(2022)0231), Węgier (INFR(2022)0226), Malty (INFR(2022)0240), Polski (INFR(2022)0247), Słowenii (INFR(2022)0260) i Finlandii (INFR(2022)0217), w związku z brakiem zgłoszenia Komisji transpozycji do prawa krajowego wszystkich środków na podstawie dyrektywy (UE) 2020/1057. W przedmiotowej dyrektywie określono przepisy unijne dotyczące delegowania kierowców w sektorze transportu drogowego. Gwarantuje się w niej prawo kierowców do otrzymywania wynagrodzenia w kraju, do którego są oni delegowani, a także ustanawia się jasne ramy prawne dla przewoźników realizujących przewozy (np. zamknięty wykaz wymogów administracyjnych i środków kontrolnych). Państwa członkowskie były zobowiązane do przyjęcia środków krajowych w celu transpozycji tej dyrektywy do 2 lutego 2022 r.

Dania ani Francja nie wprowadziły wszystkich środków niezbędnych do zapewnienia pełnej transpozycji dyrektywy do prawa krajowego lub nie powiadomiły Komisji o takich środkach. W związku z tym Komisja kieruje do dwóch wspomnianych państw członkowskich wezwania do usunięcia uchybienia, a państwa te mają teraz dwa miesiące na udzielenie odpowiedzi i usunięcie niedociągnięć stwierdzonych przez Komisję. W przypadku braku zadowalającej odpowiedzi Komisja może podjąć decyzję o wystosowaniu uzasadnionej opinii.

Belgia, Bułgaria, Włochy, Węgry, Malta, Polska, Słowenia i Finlandia nie wskazały w wystarczająco jasny i precyzyjny sposób wszystkich środków krajowych, które ich zdaniem odpowiadają różnym obowiązkom nałożonym dyrektywą. W związku z tym Komisja podjęła decyzję o wystosowaniu uzasadnionej opinii do wspomnianych państw członkowskich, które mają teraz dwa miesiące na udzielenie odpowiedzi i wprowadzenie niezbędnych środków. W przeciwnym razie Komisja może podjąć decyzję o skierowaniu sprawy do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Bezpieczeństwo ruchu drogowego: Komisja wzywa BELGIĘ, DANIĘ, NIDERLANDY i POLSKĘ do prawidłowej transpozycji przepisów UE dotyczących kontroli drogowych

Komisja Europejska podjęła decyzję o wszczęciu postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego i wystosowała wezwanie do usunięcia uchybienia do Niderlandów (INFR(2023)2080) w związku z nieprawidłowym transponowaniem dyrektywy delegowanej Komisji (UE) 2021/1716.

Komisja Europejska podjęła ponadto decyzję o wystosowaniu uzasadnionych opinii do Belgii (INFR(2022)0399), Danii (INFR(2022)0418) i Polski (INFR(2022)0432) w związku z nieprawidłowym transponowaniem dyrektywy delegowanej Komisji (UE) 2021/1716. Dyrektywą tą zaktualizowano dyrektywę 2014/47/UE, jeśli chodzi o oznaczeniach kategorii pojazdów, w szczególności w odniesieniu do kategorii ciągników szybkich, i ma ona na celu poprawę bezpieczeństwa ruchu drogowego poprzez zapewnienie zdatności do ruchu ciężkich pojazdów użytkowych poruszających się po drogach publicznych. Państwa członkowskie miały dokonać transpozycji tej dyrektywy do prawa krajowego do 27 września 2022 r. Pomimo że Niderlandy zgłosiły pełną transpozycję dyrektywy, Komisja uważa, że niektóre obowiązki wynikające z dyrektywy zostały nieprawidłowo transponowane. Komisja kieruje zatem do Niderlandów wezwanie do usunięcia uchybienia, a państwo to ma teraz dwa miesiące na udzielenie odpowiedzi i usunięcie niedociągnięć stwierdzonych przez Komisję. W przypadku braku zadowalającej odpowiedzi Komisja może podjąć decyzję o wystosowaniu uzasadnionej opinii.

Jeśli chodzi o Belgię, Danię i Polskę, w listopadzie 2022 r. Komisja wystosowała wezwania do usunięcia uchybienia do tych trzech państw członkowskich. Stwierdzono niezgodność transpozycji w niektórych obszarach objętych dyrektywą. Problemy związane ze zgodnością stwierdzone przez Komisję są różne dla każdego państwa członkowskiego i obejmują odniesienie do dyrektywy w przepisach oraz jej urzędową publikację. W związku z tym Komisja podjęła decyzję o wystosowaniu uzasadnionej opinii do tych trzech państw członkowskich, które mają teraz dwa miesiące na udzielenie odpowiedzi i wprowadzenie niezbędnych środków. W przeciwnym razie Komisja może podjąć decyzję o skierowaniu spraw do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Źródło: Komisja Europejska.

W opublikowanym wczoraj sprawozdaniu z wdrażania deklaracji berlińskiej z 2020 r. na temat administracji cyfrowej opartej na wartościach wskazano, że państwa członkowskie poczyniły postępy w rozwijaniu umiejętności cyfrowych i wdrażaniu innowacyjnych technologii w obszarze usług użyteczności publicznej. Państwa członkowskie muszą jednak włożyć więcej wysiłku w prace nad poprawą partycypacji społecznej i włączenia cyfrowego, a także nad zwiększeniem zaufania do usług cyfrowych i ich bezpieczeństwa.

Postęp jest tak ważny, ponieważ sprawiedliwe, sprzyjające włączeniu społecznemu, otwarte i godne zaufania cyfrowe usługi użyteczności publicznej są istotnym czynnikiem napędzającym skuteczną cyfryzację społeczeństwa i gospodarki w Europie. Cyfrowe i interoperacyjne usługi użyteczności publicznej odgrywają zasadniczą rolę w utrzymaniu odporności, konkurencyjności i innowacyjności UE. Państwa członkowskie UE wydały łącznie ponad 48 mld euro, wykorzystując instrumenty takie jak Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności oraz Instrument Wsparcia Technicznego, by przeprowadzić cyfryzację i transformację usług użyteczności publicznej. Podpisana w grudniu 2020 r. deklaracja berlińska stawia prawa podstawowe i wartości demokratyczne w samym centrum transformacji cyfrowej usług użyteczności publicznej w państwach członkowskich. Pomoże ona wdrożyć cyfrowe usługi użyteczności publicznej ukierunkowane na człowieka, co umożliwi realizację celów cyfrowej dekady Europy, które trzeba osiągnąć do 2030 r. Ujednolicenie działań podejmowanych przez wszystkie państwa członkowskie na rzecz transformacji zwiększy ponadto wydajność, skuteczność i interoperacyjność przy mniejszych kosztach i zgodnie z proponowanym aktem w sprawie Interoperacyjnej Europy, jednolitym portalem cyfrowym oraz europejską tożsamością cyfrową.

Deklaracja berlińska stanowi wkład na rzecz społeczeństwa cyfrowego budowanego na fundamencie praw podstawowych, wartości demokratycznych oraz administracji cyfrowej opartej na wartościach, a także potwierdza zdecydowane zaangażowanie Europy na rzecz transformacji cyfrowej i wartości europejskich. W deklaracji wyznaczono cel, by najważniejsze usługi użyteczności publicznej w Unii Europejskiej do 2030 r. były świadczone całkowicie on-line, i w związku z tym położono w niej nacisk na kształtowanie transformacji cyfrowej ukierunkowanej na człowieka, a także skupiono się na interoperacyjności, będącej głównym czynnikiem prorozwojowym w obszarze cyfrowych usług użyteczności publicznej w UE.

Deklaracja ta stanowi wkład w proces monitorowania programu polityki „Droga ku cyfrowej dekadzie” do 2030 r. oraz związanej z nim Europejskiej deklaracji praw i zasad cyfrowych w cyfrowej dekadzie. Opublikowany dziś dokument jest drugim już sprawozdaniem z wdrażania deklaracji berlińskiej sporządzonym podczas szwedzkiej prezydencji w Radzie UE – pierwsze sprawozdanie opublikowano w maju 2022 r. Najnowsze sprawozdanie zawiera przegląd postępów poczynionych przez państwa członkowskie we wdrażaniu działań w ramach polityki określonej w deklaracji berlińskiej i zestawia je z osiągnięciami roku poprzedniego. Odnotowano w nim pozytywne tendencje w większości obszarów, których dotyczy polityka, a zwłaszcza w poniższych:

    Państwa członkowskie nadal wdrażają strategie, realizują projekty i powołują rady, które mają na celu wzmocnienie praw podstawowych i wartości demokratycznych w sferze cyfrowej. Państwa członkowskie stworzyły wiele nowych platform, których celem jest przekazywanie informacji i wspieranie debaty o prawach podstawowych.

    Państwa członkowskie wprowadzają nowe strategie oraz inicjatywy, takie jak szkolenia, aby ich obywatele mogli rozwijać swoje umiejętności i kompetencje cyfrowe. Wszystko to przyczynia się do wzmocnienia podmiotowości obywateli oraz polepszenia ich umiejętności cyfrowych, co jest zgodne z komunikatem w sprawie przyciągania umiejętności i talentów do UE opublikowanym w kwietniu 2022 r.

    Państwa członkowskie wprowadzają do sektora publicznego innowacyjne technologie i systemy ukierunkowane na człowieka. To jeden z głównych filarów proponowanego aktu w sprawie Interoperacyjnej Europy, który ma zwiększyć interoperacyjność we wszystkich administracjach publicznych w Europie.

W kwestii zwiększania partycypacji i włączenia społecznego państwa członkowskie osiągnęły jednak mniejsze postępy i dlatego powinny podjąć większy wysiłek w zapewnieniu bezpieczeństwa w sferze cyfrowej, aby wzmacniać zaufanie.

W sprawozdaniu powyższe wnioski przedstawiono w rozbiciu na poszczególne państwa członkowskie, a także przytoczono przykłady dobrych praktyk dla decydentów, przedsiębiorstw i obywateli.

Deklaracja berlińska jest kontynuacją deklaracji z Tallinna w sprawie administracji elektronicznej z 2017 r. i rozszerza zasady stawiające użytkownika na pierwszym miejscu, sformułowane w deklaracji z Tallina, tym samym przyczyniając się do transformacji cyfrowej w Europie utwierdzonej na wartościach demokratycznych i zasadach etycznych.

Źródło: Komisja Europejska.